Naar Firenze

In San Lázzaro di Sávena ga ik met Henk en Jackelien eerst even naar de Coop en daarna een hapje eten. We eten bij dezelfde pizzeria als ik gisteren. En het is weer heerlijk, dus ik heb er geen spijt van. Het dorp is echt beresaai en er loopt vooral een hele drukke weg midden doorheen, maar die ene pizzeria die ik kon vinden is echt een aanrader.

18 juni San Lázzaro di Sávena - Monte di Fó 67 km (1920 km)

Een strakblauwe hemel als ik wakker word. Een mooi vooruitzicht voor deze pittige fietsdag. In het begin langs een drukke weg, maar al snel wordt de weg smaller en rustiger. En hij gaat langzaam de hoogte in. Ik fiets lekker op mijn gemakje, want het wordt later veel steiler, dus ik moet mijn energie goed verdelen. Het is prachtig groen. Op een gegeven moment komen Henk en Jackelien er ook aan. Het klimmen wordt dan pittiger. Zo'n 5 km 7-8%. En later nog een paar km. Ik vind het maar zwaar vandaag. Gelukkig is de omgeving prachtig, dus daar kan ik me door laten afleiden. Langzaam maar zeker wordt het steeds frisser en trekt het steeds meer dicht. Al vroeg eten we een broodje, want we komen een prachtige picknicktafel tegen. Bij een schaapskudde met 2 honden erbij. We kletsen nog met twee Nederlanders die vanuit Bari terugfietsen naar Nederland. En daarna klimmen we weer rustig verder. De stukken tot 5-6% gaan nog wel, maar daarboven is het echt zwaar. In Loiano drinken we nog iets op een terras en zien het dan echt donker worden. We rekenen nog wel op wat regen, maar uiteindelijk duurt het nog wel even. Gelukkig. En het regent ook niet hard totdat we op een kleine kilometer van de pas zijn, dan gaat het echt regenen. Omdat we er nog wel even over doen, komen we aardig nat en koud boven op de Passo della Reticosa. Was het bij vertrek nog 24 graden, nu is het nog maar 15. In de bar warmen we een beetje op en eten koek om op krachten te komen voor de laatste 13 km waar ook nog wat stukken klimmen in zitten. Max 5% zegt Reitsma, maar wij ervaren dat toch anders. Gelukkig zitten er ook hele stukken afdalen tussen. En is het inmiddels droog. Maar onze spieren zijn zo afgekoeld dat ze niet meer zo willen. Na de Passo della Futa is het nog 2 km afdalen en dan zijn we op de camping. Waar we snel de tent opzetten en ik ook snel heel lang en heel warm ga douchen. Inmjddels komt de zon ook weer een beetje door. De Apennijnen zijn niet zo hoog (de passen zijn 968 en 903 meter), maar we hebben toch weer heel wat kilometers klimmen in de benen zitten (1310 m omhoog). Ik zit even bij de tent, maar verkas snel naar de bar. Voor de warmte, maar ook in de hoop voetbal te kunnen zien. Helaas, de rechten van deze wedstrijd zijn niet door de RAI gekocht. Via de NOS website en de familie whatsapp zijn we toch goed op de hoogte. Ondertussen zoeken we wat te eten uit en verhuizen daarvoor naar het restaurantgedeelte. Daar kletsen we gezellig met de verschillende stellen Nederlanders die er zitten. Waaronder een heel bijzonder stel controleurs van de ACSI die duidelijk andere ideeën hebben dan wij. En dan is het alweer bedtijd. We zijn zelfs een beetje laat voor ons doen. Ik lig er pas na elven in.

19 juni 2014 Monte di Fó - Firenze 64 km (1984 km)

Heerlijk geslapen! Daar was ik aan toe na een paar minder goede nachten. We doen rustig aan en rijden gedrieën om 8:50 u weg. Nonna komt ons nog speciaal een hand geven. Het is echt een familiebedrijf hier. En zij is wel de spil volgens mij. We gaan gelijk afdalen, dus het schiet lekker op. We komen langs Panna en nu weet ik waar de Acqua Panna vandaan komt. De uitzichten zijn prachtig en we genieten volop. Bij het eerste klimmetje moetdn de benen even wennen en verzuren ze snel, maar gelukkig isbhet een korte klim. Na San Piero a Sieve volgen we helaas een wat drukkere weg, en moeten we 8 km klimmen. Niet supersteil, maar 8 km is toch best lang. Met de drukte valt het gelukkig mee en na 5 km nemen we een pauze met een ijsje en een drankje. Daarna is het vooral afdalen met prachtig uitzicht en soms op wegen met aan weerszijden hoge cipressen. Het landschap wordt steeds Toscaanser. Van verre zien we Fiésole en Firenze al liggen. Bij Fiésole komen we echt weer in de bewoonde (en toeristische) wereld. We moeten natuurlijk toch dwars door de buitenwijken van Firenze, maar ook hier valt het gelukkig mee met de drukte. Soms wel wat aparte verkeerssituaties (een fietspad dat tegeb een café doodloopt bijv), maar we komen goed bij de camping uit na nog een kleine 2 km klimmen. De camping valt een beetje tegen, maar we vinden toch een aardig plekje. Als Jackelien de douches ziet, besluit ze hier niet 2 maar 1 nacht te blijven. Die zijn ook echt vreselijk. De schimmel zit op de wanden. Ik verheug me al op 3 nachten in een appartement. Slapen in een bed is natuurlijk ook een tractatie. En gezellig met Liesbeth. We gaan nog wel even de stad in om de sfeer te proeven. We gaan met de fiets. In de stad, met name bij de Ponte Vecchio, is het een drukte van jewelste. We moeten er even aan wennen. We zetten de fietsen bij het Uffizi neer en doen de rest lopend. We eten bijtijds een simpel hapje, want we schrikken ons overal rot van de prijzen. Alles is zeker 1,5 keer zo duur als we gewend zijn. We fietsen nog even naar de supermarkt en eten dan op de camping ieder ons eigen toetje. En we vergelijken onze muggenbulten. Want we worden nu al dagen lekgestoken. Ook hier alweer veel nieuwe muggenbulten erbij gekregen in een paar uur tijd. Ik ga al vroeg mijn tanden poetsen, maar klets nog met een Nederlands meisje en een Cypriotische fietser, dus ik zit dit verslag toch weer tot na half elf te schrijven. Nog even lezen en dan slapen, want morgen brand ik weer vroeg de tent uit. Bovendien wil ik Jackelien en Henk uitzwaaien. Ik ga ze weer missen. Maar we gaan samen het laatste deel van de laatste etappe fietsen! En misschien wel de hele. Ik moet nog eens goed nadenken of ik echt door Toscane wil fietsen, want het is een stuk zwaarder. De meesten gaan via Assisi. Morgen moet ik de knoop doorhakken. Nu slapen.