Bijna in Rome

26 juni 2014 Castell'Azzara - Tuscánia 76 km (2268 km)

Wat bof ik toch met het uitzicht. Dat is nog eens mooi wakker worden zeg. Het is alleen nog steeds bewolkt en het ziet eruit alsof ik vandaag wel weer een bui over me heen kan krijgen. Eerst maar eens ontbijten. Dat is echt goddelijk. Alles is zelfgemaakt en biologisch: brood, jam, appelsap, cake, alles even heerlijk. Er is ook nog kaas en ham en yoghurt. En kiwi's. Ik eet 4x zoveel als de rest, denk ik. Dan ga ik op pad. De 4,5 km naar de weg zijn een beetje spannend. Ik moet een stuk lopen dat te steil en te keiig is, maar ik geniet van de omgeving en kom inderdaad op de weg uit. Ik mag lekker afdalen. En het uitzicht is zo ontzettend mooi, ik kan niet stoppen met foto's maken. Ook van twee vrouwen die de bloemen van de brem plukken. Ze leggen uit dat er morgen een processie is en dat ze dan bloemen voor hun huis strooien. Er staat heel veel brem hier. En ook veel veldbloemen. Soms hele velden vol. En de wegen zijn zo lekker rustig overal vandaag. Ik kom ook niet door heel veel dorpen dit keer. Als het tijd is voor een stop, kom ik bij een bar in Onano Dirk en Brenda weer tegen. Zij vertrekken net weer. Het volgende dorp is Grotte di Castro. Het ligt op een heuvel, zoals alle dorpen, met prachtig uitzicht en een mooi oud centrum. In de heuvels eromheen liggen allemaal grotten. Ik wandel door de smalle hoofdstraat van het historische centrum en dat heeft prachtige doorkijkjes naar lager gelegen straatjes. Daarna een afdaling naar het Lago di Bolsena. Met gelijk een heel ander landschap. Vlak met akkers en olijfboomgaarden. Er ligt een dood dier in de berm, een das ofzo. En ik kom langs een slakkenfarm. Zie ik ook niet elke dag (hoewel, ik heb wel veel slakken in de tuin). Ik kom ook Dirk en Brenda weer tegen en nu wisselen we maar eens namen uit. Hoewel het bijna allemaal vlak is, zit hier ook de steilste klim van de hele tocht: 300 m 9-20%! Ik zie dat Brenda en Dirk afgestapt zijn en vrees het ergste. Het ziet er echt heftig uit. Maar ik red het fietsend! Ik ben er zelf van onder de indruk. Brenda legt het vast, dus nu worden ook de emailadressen uitgewisseld. Voor Capodimonte lunch ik op een bankje. En dan is het nog maar een uurtje fietsen naar Tuscánia. Ik zoek een kamer, want kamperen kan niet. Dat gaat makkelijk gelukkig en niet duur. Het is een mooi dorp en ik ga op verkenning. Net buiten het dorp zijn twee hele mooie kerken. Ik ben blij dat ik ze even kan bezoeken. Ze zijn Romaans met Etruskische elementen en fresco's. Daarna drink ik een Radler 0% op een terrasje. Daar krijg je dan gelijk een lading chipjes en hapjes bij. Ik raak even aan de praat met de buren. Het blijken een Italiaanse en een Nederlander te zijn die samenwonen in Leeuwarden, maar zij komt hiervandaan. Ik loop naar de andere kant, het moderne deel, van het dorp om wat inkopen te doen voor het ontbijt. En als blijkt dat ze salade van spelt en gegrilde groente verkopen, dan neem ik daar wat van mee als avondeten. Ik heb niet zo'n trek meer, dus dat is wel prima. Eigenlijk wel lekker nog een beetje kamperen op de kamer. Ik maak er een kopje thee bij met mijn campinggasje. En ik lees heerlijk in mijn boek.

27 juni Tuscánia - Civita Castellana iets van 70 km, kan ik nu niet zien

Om 2 uur 's nachts schrik ik wakker omdat iemand probeert mijn deur open te maken. Ben ik even blij dat hij op slot zit. Ik gil "hé!" en dan hoor ik iets van sorry. Een mannen- en vrouwenstem. Het lijkt alsof ze niet verwacht hadden dat de kamer bezet was en dat het heel onschuldig is, maar ik ben me ondertussen wel rot geschrokken. Het duurt even voor ik weer slaap, maar heb uiteindelijke wel een goede nachtrust. Ik maak weer thee met de campinggas en ontbijt rustig, maar ben om 8:15 uur toch alweer op pad. Dwars door het dorp en langs de twee kerken die ik gisteren heb bezocht. Maar goed ook, want nu zijn ze nog dicht. Het gaat gelijk weer op en af. Gelukkig had ik me er al op voorbereid dat het weer veel klimmen zou worden. De cipressen langs de oprijlanen zijn hier vervangen door parasoldennen. Ik zit dan ook niet meer in Toscane, maar in Lazio. Een paar keer kom ik langs hele velden klaprozen. Zo mooi! Maar niet zo goed in een foto te vangen als ik het met mijn ogen zie. Wat dat betreft zijn je ogen wel een kunststukje van de natuur hoor. Ik ben blij dat ze het nog zo goed doen. Ergens bij Tre Crocci achter een tankstation drink ik iets. Ik vraag of mijn bidon ook gevuld kan worden. Dat doet hij zo netjes. Hij legt de dop op een schoon schoteltje in plaats van zo op de bar en schenkt hem vol met mineraalwater. En daar hoef ik niet voor te betalen. Dat is nog eens service (kunnen ze in Nederland nog wat van leren). En dat op zo'n onooglijke plek. Niet lang daarna gaat de route 4 km over een drukke weg. Ik ben zo blij als ik er weer af mag. Via een schaduwrijke weg tussen de hazelnootboomgaarden door klim ik omhoog de kraterrand over naar het Lago di Vico. Een prachtige afdaling door een donker bomenbos brengt me er. Helaas zijn er geen mooie picknickplekken. Tenminste niet voor mij alleen. Ze staan telkens zo afgezonderd in een bossig stuk. Dus ik fiets door naar Ronciglione. Ik mis nog bijna de afslag naar Caprarola in de afdaling. Ik zie het gelukkig net op tijd en kom dan op een pleintje waar mogelijk een bankje is. Dat niet, maar als ik een ijsthee koop bij de bar, mag ik daar mijn eigen broodje klaarmaken. En ik zit er heerlijk. Er is een bruiloft, maar daar zie ik weinig van. Het is vooral een komen en gaan van auto's. In Fábrica di Roma eet ik nog een ijsje. Daarna gaat het grotendeels met vals plat naar beneden naar Civita Castellana. De weg loopt naast het spoor. Er zijn veel spoorwegovergangen. Soms alleen naar een paar huizen. Bij één overgang staan zelfs 2 brievenbussen, de Poste Italiane komt blijkbaar niet verder, maar er is nog geen huis te zien hoor. Halverwege maak ik nog een kleine omweg voor een kerk met klooster. Die liggen heel apart ommuurd in het veld. De muren zijn wel grotendeels vergaan inmiddels. Ik loop er omheen, maar kan er verder niet in. Morgen is het weer open. In Civita Castellana is het even zoeken naar mijn airbnb adresje. Vooral omdat niemand de straat kent. De eerste twee keer dat ik het vraag zijn ze niet zo behulpzaam, maar de derde keer wel. Ik word heel hartelijk ontvangen in een huis dat duidelijk een van de grotere in het dorp is. Ik heb een heerlijk eenpersoonskamertje met eigen badkamer. Prima dus! Om een uur of zes fiets ik naar het centrum. Het is nu gezellig druk op "het" centrale plein. Groepjes mannen en vrouwen zitten op een bankje te kletsen en de kinderen rennen er tussenin rond. Ik wandel wat door het dorp en drink dan iets op een terrasje aan het plein. En lees mijn boek op de tablet. Dan komen ze uit zichzelf de wificode brenģen, heel aardig. Omdat ik hier niet kan eten, verkas ik naar een zijstraatje en eet daar een heerlijke pappardelle gorgonzola, rosmarino e noci en een radiccio arancio e noci. Doet me denken aan de heerlijke salade in de agriturismo een paar dagen geleden: kikkererwten, sinaasappel en heel dun gesneden venkel met wat dressing. Ik doe genoeg inspiratie op. En ik heb een goede bodem voor morgen: de laatste dag fietsen. Morgen kom ik in Rome aan! Ik heb om half elf een date met Henk en Jackelien op het punt waar de routes samenkomen. En dan is het nog zo'n 40 km naar de Sint Pieter. Jullie horen natuurlijk hoe het morgen gaat!