De Povlakte

In Montagnana eet ik uiteindelijk samen met Peter en Rita risotto met meloen en ham. Een wonderlijke combinatie, maar we eten dan ook in een feesttent ter gelegenheid van het Festival di Melone, dus er moet meloen in. Het is niet vies, maar ik zou het ook niet aanraden, tenzij je ook van tong Picasso houdt. Het blijft gelukkig redelijk droog, dus ik hoef er geen spijt van te hebben dat ik de tent op heb gezet. Ik lig er weer vroeg in, want ik ben moe. Waarschijnlijk toch een beetje afgemat van al die hete dagen. En ik ben er natuurlijk ook weer vroeg uit steeds.

15 juni 2014 Montagnana - Ferrara 77 km (1773 km)

Ik heb niet super geslapen en ben er vroeg uit. Stilletjes pak ik in en ontbijt buiten op een bankje. De rest slaapt nog. Het is bewolkt, maar droog. De voorspelling geeft de hele dag kans op regen aan, dus ik ben blij dat ik de tent droog in kan pakken en dat het er niet heel dreigend uitziet. Om 8 uur ben ik weg, de rest is dan net op. Het is heerlijk fietsen op zo'n rustige zondagochtend. Ik kom af en toe door een leuk dorpje waar op de terrasjes al vroeg gezelligheid heerst. In Lendinara neem ik ook maar eens een kopje thee op een terrasje. Ik kies een terras dat vol zit met locals en kijk een beetje toe hoe ze (vooral mannen) van alles bespreken. Uiteraard met drukke handgebaren erbij. Zou het over de "Azzurri" gaan? Na Lendinara blijft de weg rustig. Er zitten zelfs hele stukken fietspad bij. Ik ga als een speer. Ik heb meestal de wind mee, alleen als ik even wat meer oostelijk moet, dan heb ik een harde zijwind. Ook qua temperatuur is een heerlijke fietsdag. Over een hele smalle fietsstrook ga ik de Po over. Met die harde zijwind moet ik me behoorlijk concentreren om ertussen te blijven. Hoewel ik zowel voor als na de brug nog best een stuk langs de Po fiets, zie ik er weinig van. Er zit veel groen tussen. Het valt vooral op dat de Po minder hard stroomt dan de Adige en veel breder is. Op het laatste stukje naar Ferrara kom ik langs een Vendita di frutta. Een teler die fruit verkoopt bij de boerderij. Ik kan het niet laten om weer een lading heerlijke kersen te kopen. Terwijl ik de laatste die ochtend heb opgegeten. En het moet ook nog per kilo! Maar ze zijn zo lekker, heel groot en sappig. Als ze horen dat ik uit Nederland kom, vertelt de teler enthousiast dat zijn kersenbomen uit Nederland komen. Koop ik dus eigenlijk Nederlandse kersen in Italië? Voor de aardigheid krijg ik er ook nog twee joekels van abrikozen bij. Het lijken wel perziken. Ik rij langs de camping door naar Ferrara. Voor maar € 4 extra kan ik een bed in de jeugdherberg krijgen en dat lijkt me wel wat. Een nacht in een bed slapen, heerlijk! En het is dichter bij het centrum. Er is nog plek, dus ik installeer me, douche en eet mijn lunch (met natuurlijk kersen erbij). Dan ga ik de stad in. Het is echt een hele mooie stad. Ik kom via een groot kasteel het centrum in. Aan minstens drie kanten kun je tot zeven uur door het kasteel heenlopen via prachtige ophaalbruggen. Daarna gaan de poorten dicht. Bij de Dom wordt helaas aan de weg gewerkt, daardoor heb je net wat minder zicht op de prachtige voorgevel. Van binnen is de kerk nogal barok en vrij donker beschilderd. Wel heel knap, want het lijkt net reliëf, maar het meeste is toch echt schilderwerk. Ik wandel door het middeleeuwse centrum, het Joodse ghetto en ga naar de beroemde Via delle Volte. Dat zijn bogen. Ditmaal geen galerij, maar over de weg heen onder huizen die eroverheen zijn gebouwd. Ik doe tussen zes en zeven nog even een klein tukkie op dat heerlijke bed. Tegen achten ga ik zoek naar een restaurantje. Ik verwen mezelf met een heerlijke maaltijd. Een Joods geïnspireerd gerecht (strudel met sla, courgette, rozijnen en noten met gember) en de lokale specialiteit Cappellaci di zucca (soort ravioli gevuld met pompoen met boter en salie). Tussen de gerechten door begin ik in het boek Ik haal je op, ik neem je mee van Niccolò Ammaniti dat op mijn tablet staat. Ik heb echt veel plezier van mijn tablet. Kan mijn verhaal vast schrijven, mijn foto's back-uppen, lezen, etc. Enige nadeel is dat Quickoffice niet zo goed werkt en niet automatisch opslaat. Dus het gebeurt nogal eens dat ik hele stukken opnieuw moet tikken. Dat stelt mijn geduld wel op de proef. Op de terugweg trekt geluid op een pleintje mijn aandacht. Er wordt voetbal gekeken op een groot scherm. En wie zie ik daar? Peter en Rita natuurlijk. Ik drink nog een kopje thee met ze en dan nemen we afscheid. Zij gaan morgen richting Ravenna, dus ik zal ze niet meer tegenkomen.

16 juni 2014 Ferrara - San Lázzara di Sávena (bij Bologna) 75 km (1848 km)

Dwars door het centrum en dan langs de stadsmuren rij ik Ferrara uit. Net voordat ik Ferrara uitrij, stuit ik echter op een wegafsluiting. Ik mag er ook op de fiets echt niet langs. En op zijn Italiaans moet ik zelf maar uitzoeken hoe ik dan aan de andere kant kom. Dat lukt wel, maar wel via enorm drukke wegen. Ik doe mijn veiligheidsvestje aan om beter zichtbaar te zijn. De eerste kilometers na Ferrara zijn ook druk, dus ik hou het gewoon aan. Komt ook mooi van pas als het steeds donkerder wordt. Het ziet er dreigend uit, maar die wolkenluchten zijn ook mooi. Het zou me verbazen als ik vandaag geen flinke bui over me heen krijg. Gelukkig mag ik snel weer de wat drukkere weg af en rij ik weer over hele rustige landweggetjes. Het uitzicht is vandaag wat weidser dan de afgelopen dagen. Weer veel groente en fruit om me heen. Overigens staan hier ook veel oude, vervallen gebouwen. Dat is in de hele streek al zo en misschien wel in heel Italië. Op een gegeven moment zie ik een mooi vogeltje. Ik volg het met mijn oog en als het even op een paal gaat zitten, dan zie ik dat het een uiltje is. Prachtig. Dit vind ik van die mooie momenten, want zo vaak kom ik geen uiltjes tegen. Daar kan ik weer even op teren. Niet veel later, vliegt voor me een fazant op die ik heb laten schrikken. Dat doet me denken aan Duitsland. Daar gebeurde het ook een keer. Die fazant kwam echter uit een veld opvliegen en liet mij minstens net zoveel schrikken als ik hem. Ik kom onderweg door genoeg dorpjes, maar de barretjes zien er maar ongezellig uit. In Marrara eet ik op een bankje maar even wat kersen. En in Mezzolara eet ik een broodje. Je komt alleen in de dorpjes nog weleens een bankje tegen. Daarbuiten niet. Dus ik heb niet altijd het mooiste uitzicht. En vandaag ook niet het mooiste weer. Ik heb mijn broodje nog niet op en het begint te regenen. Ik pak alles in, voordat het echt losbarst. Maar dat doet het niet, dus ik doe de regenjas alweer uit voordat ik verder fiets. Daarna druppelt het nog wel even, maar niet hard genoeg om er mijn regenjas voor aan te doen. In Castenaso zie ik dan eindelijk een leuke Pasticceria. Tijd voor een kopje thee. Twee zelfs, want ik zit er wel lekker en werk dan gelijk even mijn verslag bij. Het is dan nog maar een kleine 10 km naar de camping en ik heb geen haast, want ik blijf daar twee nachten. Het is iets buiten Bologna en dan kan ik morgen mooi die stad bezoeken en een beetje uitrusten. Want woensdag ga ik meer dan 1300 meter klimmen, dus dat wordt een pittige dag. Het laatste stuk van de route vandaag is verrassend. Die Reitsma (www.reitsmaroutes.nl) weet wel bijzondere weggetjes te vinden. Ik moet een smal paadje naast een golfbaan volgen. Het is smal en de kanten zijn dichtbegroeid. Op één punt moet ik zelfs afstappen en bukkend onder het groen door. Onderweg ruik ik opeens een heerlijke lucht. Ik kom langs een veld vol met anijs! En dan, anderhalve kilometer voor de camping begint het te regenen. Ik denk eerst dat het wel weer meevalt, maar nee. Bij de camping kan ik schuilen onder een heel klein afdakje. Vanaf drie uur zou de receptie open moeten zijn, maar er is toch niemand. Ik blijf met mijn rug tegen de deur geplakt de ergste regen afwachten. Dan ga ik op zoek. Uiteindelijk doen ze open. Het ziet er heel troosteloos uit. De tenten moeten weer helemaal achteraan, zo ver mogelijk van het toilet. Er staat één andere tent, een wat sjofele Oostenrijker met een lieve hond. Ik ben blij als de Belgen aan komen fietsen. Gelukkig niet alleen met die kerel. Hij gaat morgen weg en bovendien komen Henk en Jackelien morgen. Gezellig! Ik doe rustig mijn ding. Een voordeel is dat er ook bungalows zijn met een soort overdekte galerij ervoor en bij elke bungalow een tafel en wat stoelen. Daar kan ik wel even lekker zitten en mijn thee opdrinken. Om een uur of zes ga ik naar de supermarkt en ergens wat eten. Het wordt uiteindelijk een pizza Gorgonoce (gorgonzola en walnoten) 3 km verderop. Dat alleen eten is wat ongezellig, maar heeft ook een voordeel: ik schiet aardig op in mijn e-book. Op de camping zit ik met de Belgen nog rustig aan het tafeltje wat te internetten en lezen. En ik ga lekker vroeg naar bed.

17 juni 2014 San Lázzaro di Sávena, dagje Bologna

Ik ontbijt met de Belgen onder het afdak, want het lijkt te gaan regenen. De donkere wolken trekken echter alleen maar over en er komt steeds meer ruimte voor de zon. Maar pas aan het einde van de dag is het echt zonnig. Ik rommel rustig wat aan. Kook zelfs een eitje voor het ontbijt en de overige 3 alvast voor later. Ik maak mijn fiets schoon en smeer de ketting. En ik klets even met een Nederlander die in een van de bungalows heeft geslapen vannacht. Hij is op een oerdegelijke Gazelle, zonder versnellingen (!!!!!!), op weg van Rome naar Groningen. Hoe hij in vredesnaam over de heuvels van Toscane en de Apennijnen is gekomen, begrijp ik niet. Hij heeft wel moeten lopen, zegt hij. Gisteren helemaal van Florence naar hier! Dat is ongeveer 120 km met heel veel klimmen. Hij liever dan ik.... Ik neem de bus naar Bologna en dwaal door de prachtige straten. Bijna elke straat heeft arcaden en er staan heel veel palazzi en kerken. Ik bezoek een paar kerken, maar de San Stefano maakt de meeste indruk. Dat zijn eigenlijk meerdere kerken, ik tel er zeker 5. Hele oude, romaanse kerkjes. Je loopt van de ene naar de andere. Ik steek er een kaarsje op voor Liesbeth voor een goede vlucht en een gezellig weekend Florence. Na de lunch beklim ik de toren Asinelli. Met mijn conditie is niets mis, want dat gaat eigenlijk best aardig en het zijn me toch veel trappen. Boven geniet ik van het uitzicht en ga dan weer naar beneden. Nog best lastig, want het is tweerichtingsverkeer, maar dat past eigenlijk niet. Als ik verder wandel, kom ik een Nederlands stel tegen waarvan de man mij herkent. Ze zaten naast ons op het terras in Glurns. Peter en Rita hadden met ze gesproken, maar ik alleen even bij het weggaan. Via de Via Zamboni loop ik naar de plek waar ik de bus terug wil pakken. Hier staan veel universiteitsgebouwen. Een medestudente van de cursus Italiaans gaat hier een half jaar rechten studeren, dus het is leuk om te zien waar ze terecht gaat komen. Het blijkt nog een heel gedoe om de juiste bus te pakken te krijgen. De bus die ik moet hebben, stopt namelijk niet bij de halte aan de overkant van waar ik ben ingestapt. Door wegwerkzaamheden rijden veel bussen anders. Maar met twee keer overstappen, kom ik er wel. Best handig dat ik wat Italiaans spreek. Bij de receptie krijg ik een warm welkom van Jackelien en Henk. Echt heel fijn om ze weer te zien. We hebben heel wat bij te praten, dus dat doen we eerst maar. We hadden via de sms sowieso al afgesproken om samen te eten vanavond. Maar we lummelen eerst nog even wat aan. Het is weer tijd voor het uploaden van onze blogs (zie ook jackelienenhenk.reislogger.nl).