Santiago de Compostella

Santiago is ook weer een hele leuke stad. Gezellig druk met pelgrims. Veel souvenirwinkeltjes natuurlijk, maar daar zitten ook hele leuke tussen. En natuurlijk veel restaurantjes, wat de keuze er niet makkelijker op maakt. Met Henk zou ik gaan eten bij O Dezaseis, maar die was dicht op zondag. Dus toen moesten we een ander plan maken. Na een drankje zijn we bij een leuke tent terecht gekomen in de binnenstad en hebben we 3 raciones (iets grotere portie dan tapas) gedeeld. Kon ik eindelijk de pulpo (inktvis) eens proberen. En die was heerlijk! Een wijntje erbij, want morgen hoef ik niet te fietsen, dus dat kan wel een keertje. Maar ik moest daarna nog wel naar de camping fietsen en dat was nog een lekker stukje bergop. Het eerste stuk gaat allemaal heel geleidelijk, maar dat laatste stukje valt me elke keer weer tegen. Volgende keer graag een camping die niet bovenop een berg of diep in een dal ligt ;-). Toen ik tegen elven op de camping kwam, kon ik mijn was nog inleveren, zodat ik die de volgende ochtend op kon halen. Handig.
Gisteren dus eerst de was opgehaald en opgehangen en toen eens rustig gaan ontbijten. Ondertussen met de buren gekletst, die kende ik nog van Logroño, en met andere buren die ook op de fiets zijn, maar die ik nog niet kende. Gisteren kwam ik te laat voor mijn afspraak met Henk omdat ik maar liefst 3 stellen tegenkwam die ik eerder had ontmoet. En dan moet je natuurlijk even de laatste ervaringen uitwisselen (wanneer ben je aangekomen, hoe ga je naar huis en wanneer, heb je nog fietspech gehad, vond je dat laatste stuk ook zo zwaar etc). Dat maakt het wel erg gezellig allemaal. Mijn Engelse buurman die met de auto is, wil nog een foto van me maken, want hij is zo onder de indruk en zij gaan nu weg. Sta ik daar in mijn thermobroek en -shirt. Charming (not). Maar ja, de rest hang aan de waslijn, behalve mijn jurk, maar daarvoor is het nog wat te koud. Goed, na al dat geklets en gelummel, ga ik toch weer op de fiets de stad in. Eerst een buskaartje regelen naar Pamplona. De 15e kon al niet meer, dus het wordt de 17e. Ik bezoek de kathedraal en kan dit keer wel achter het beeld van Santiago langslopen. En ook door de crypte. Daar zijn de geestelijken net een kleine dienst aan het houden en als het moment komt dat men elkaar vrede wenst en de hand schudt, doen wij dat aan de andere kant van de tralies ook. Ik ontmoet weer mensen die ik ken. En dan begint de mis. Dit keer maak ik hem helemaal mee en kan ik zitten. De botafumeiro (het wierookvat) hangt klaar en gaat dus weer zwaaien. Daarvoor doe ik het vooral. Hoewel ik ook nog even een gebedje doe voor Cobus. En dat heeft geholpen. Cobus is de kat van mijn moeder en die heeft zijn bekken gebroken en moest misschien een spuitje krijgen. Het gaat weer wat beter gelukkig. Ik geniet weer van het wierookvat. Zal proberen een filmpje te uploaden. Het moment van handen schudden vind ik ook altijd heel leuk. Dan voel je je niet zo alleen in zo´n grote, volle kathedraal. Daarna is het alweer tijd om wat te gaan eten. Maar dan eerst naar het postkantoor. Het gaat weer als vanouds, dus eerst krijg ik 1 brief, dan 3, maar dan heb ik nog niets van mijn collega´s. Ik moet erg aandringen om alles bij elkaar gesprokkeld te krijgen. Maar jullie kennen me en ik hou wel even vol. Dus ja hoor, daar komt ook een grote kartonnen envelop met het handschrift van Kees tevoorschijn. Vinden ze het leuk om het spannend te houden ofzo? Ik zoek een bankje op en maak alles langzaam open. Het meest verrast ben ik door de envelop van Jasper en Ella en de kids, want die had ik helemaal niet verwacht. Met een leuk (op)kikkertje dat nu aan mijn camera hangt en ik dus regelmatig even in handen heb. Ook van mama, Liesbeth (en Cora, Elsa, Michele, Sonja en Kristel) en de collega´s allemaal leuke dingen en lieve wensen (Leewah, ik zou het zeker doen! Jij kunt het zeker). Dus ik moet bijna een traantje wegpinken. Ondertussen eet ik wat van de wit uitgeslagen en niet heel smaakvol uitziende chocola. Maar met de smaak is niets mis... Ik ga die avond weer uit eten, dus ik besluit een brood te kopen en op de camping te lunchen. Een goede keuze. Ik lunch rustig en geniet nog even van een rustig momentje aan het zwembad. Morgen wordt het minder goed weer, dus wie weet, kan het dan helemaal niet. En zo´n stad is wel erg druk om de hele dag in rond te lopen. Begin van de avond ga ik weer terug. Ik koop nog een goede kaart van de kust van Galicië en kijk eens wat ze allemaal verkopen. En dan is het al snel tijd voor mijn afspraak met Wim. Het eten is heerlijk en we nemen hartelijk afscheid van elkaar, want Wim vertrekt morgen naar Porto en vliegt van daaruit naar huis later deze week. Ik ga nog even kijken bij de Tuna´s op het plein. Dat is een muziekgroep die folkoristische Spaanse muziek speelt. Ze doen dat met veel humor en betrekken het publiek er heel leuk bij. Ik sta een hele tijd te kijken en koop een CD. Als ik wegga, zijn ze op het plein bezig een lichtshow op te zetten bij de kathedraal. Maar het lukt niet erg. Ik blijf een tijd kijken, maar ik ben moe en het is al bijna 12 uur. Ik fiets dan toch maar terug naar de camping. Het was weer een mooie dag.

Vanmorgen werd ik wakker en hoorde dat het regende. Bah. Ik blijf dus lang in bed liggen, maar dat werkt niet echt op zo´n matje. Om 9 uur weet ik niet meer hoe ik moet liggen en sta op. De regen blijkt motregen te zijn inmiddels. Ik besluit de fiets te laten staan en met de bus de stad in te gaan. Toevallig stopt deze precies bij een halte bij de markt. Daar wilde ik nog heen, dus ik stap snel uit. Ik ben altijd dol op markten, maar deze is wel heel bijzonder. In mooie oude gebouwen worden fruit en groente, vis, vlees, kaas en brood verkocht. Ik loop rondjes door de verschillende hallen en koop kersen die ik al lopend opeet. En een stukje kaas, want dat vind ik wel weer eens lekker en het is nu niet zo warm, dus het kan wel weer eens. Ik maak natuurlijk ook veel foto´s, o.a. van de tetilla´s, kaasjes in de vorm van een borst (vandaar de naam....). Door de vele leuke straatjes loop ik naar de kathedraal en bezoek het museum. Vooral het klooster en de schatkamer vind ik echt de moeite waard. Maar ik word er wel heel moe. Opeens heb ik een enorme dip. Het weer hielp al niet, maar nu ook nog moe, pijn in mijn rug, jeukende muggenbulten, telefoontjes van mijn vader gebeld. Ik ga als troost maar even een kop thee drinken en schrijf alles op (en van me af). En dan besluit ik het slechte weer maar even te benutten voor een uitgebreide internetsessie. Het is wat verder lopen dan ik dacht, maar de verbinding is super en ik kan veel foto´s uploaden. Altijd lekker als het allemaal weer is bijgewerkt. Ik knap er alweer van op. Ook dankzij de reacties van jullie allemaal op mijn blog. Het is leuk hoe iedereen me feliciteert. Dat doen we hier onderling ook. Je maakt makkelijk contact met andere pelgrims en het is heel normaal dat je iemand feliciteert die net aankomt. Zo meteen ga ik even een restaurantje opzoeken om wat te eten. Elsa, het wordt waarschijnlijk O Dezaseis, want ik zit er nu niet zo ver vanaf. Buiten klaart het inmiddels iets op. Maar vrijdag gaat het ook weer regenen. Dus ik dub nog even over mijn Finisterre plannen. Ik vertrek morgen wel, maar misschien vrijdag even niet kamperen. Tja, ik zie het wel. Het is in elk geval niet heel mooi weer, dus een verblijf aan het strand is niet echt een succes. Waarschijnlijk wordt het gewoon een rondje fietsen van een dag of 5. Jullie horen het wel weer.