De laatste dagen

Het laatste stukje van de vakantie was nog heerlijk. Samen met mijn moeder en Piet heb ik nog heel veel gezien en gedaan. De eerste paar dagen verbleven we in een appartement in het plaatsje Burgui in het dal van Roncal. Een mooi bergdorpje. Op woensdag hebben we een tocht gemaakt met de auto naar het dal van Anso en het dal van Hecho. Het landschap was prachtig. We kwamen door een mooie kloof, langs riviertjes en (als het dal breder werd) ook langs prachtige bergweiden. Onderweg stopten we om dorpjes te bekijken als Siresa, Hecho, Anso, Isaba en Zurisa. Zurisa bleek alleen geen dorpje te zijn, maar een plek die zo heet en een camping. Daar konden we wel lekker op een terrasje zitten.

Donderdag hebben we het monasterio de Leyre bezocht en het kasteel van Javier. Het klooster heb ik op mijn fietstocht links (eigenlijk rechts) laten liggen, want dat was een klim van 4 km waar ik niet zo’n zin in had. Wat heel leuk was, was dat we onderweg naar het klooster over dezelfde weg reden als waar ik heb gefietst in juni. Grappig om daar weer langs te komen. En heel bijzonder dat ik de Duitser die naast me stond op de camping hier nog zag fietsen. Hij ging terugfietsen naar Duitsland. Omdat dit een hele drukke weg is, konden we helaas niet stoppen en waren we hem al voorbij gereden tegen de tijd dat ik zag dat hij het was. Maar ik vond het wel heel sterk. Het klooster was niet zo groot en had vooral een bijzonder grote crypte. Het kasteel was mooi gerestaureerd. Na de lunch (één van de beste van de hele reis) zijn we weer naar Lumbier gereden. Het was mooi weer om nog even door de kloof te lopen daar. Die kende ik nog van de heenweg, toen fietste ik erdoorheen. Hij was nog steeds zo mooi. En we hebben enorm genoten van de gieren. Die hebben we met de verrekijker goed kunnen bekijken.

Vrijdag was de laatste dag in het huisje. We dachten het rustig aan te doen, maar de geplande wandeling van 4 km was pittiger dan je zou denken. Daar deden we dus bijna 2 uur over. Een heel stuk was prachtig vlak, maar er zat ook een steile klim en nog steilere afdaling bij. Bovendien was het pad op een gegeven moment niet meer duidelijk aangegeven. Op goed geluk zijn we maar richting de weg gelopen. We kwamen niet helemaal op de juiste plek uit, maar we waren er wel klaar mee. Nadat we onze spullen zoveel mogelijk hadden ingepakt, hebben we op het dorpsplein nog heerlijk in de zon gezeten met een boek en een ijsje.

Nog altijd is de vakantie niet ten einde, maar we verhuizen zaterdag wel van Burgui naar de omgeving van San Sebastian. Onderweg bezoeken we het dorpje Ujué dat prachtig op een heuvel ligt. En we gaan naar Olite, waar een prachtig kasteel staat. Veel groter dan het kasteel van Javier. Je kunt in alle torens, maar na 2 keer uit mijn hemd waaien heb ik genoeg gezien vanaf de torens. Wat een wind zeg! maar wel prachtig uitzicht. Eind van de middag komen we aan bij ons overnachtingsadres. We hebben twee kamers gehuurd bij restaurant Errota Berri. Het ligt in de middle of nowhere een kilometer of 30 van San Sebastian. Via een smal en steil weggetje dat TomTom niet kent, komen we er. Het ligt 1 km van de kust en het is vandaag nog mooi weer. Dus loop ik met mijn moeder naar het strand. En daar hebben we geen spijt van. Wat een prachtige kust zeg! We lopen door een groen en glooiend landschap naar de kust. Het is geen strand, maar leisteen rotsen die in de zee uitkomen. Heel apart. Het lijkt wel of we in een natuursteenwinkel zijn waar platen leisteen tegen elkaar gestapeld staan. Ik maak wel 20 foto’s denk ik.

De volgende ochtend is het weer helaas omgeslagen en is het druilerig en miezerig weer. Het motregent en is dan weer droog. Gelukkig hebben we een dagje Bilbao met het Guggenheim Museum gepland staan. Wat een prachtig gebouw! Ervoor staat een bijzonder beeldhouwwerk van Jeff Koons, een hele grote puppy die bedekt is met bloeiende planten en van binnenuit van water wordt voorzien. Een echte blikvanger. In het museum is een tentoonstelling over abstracte kunst. En daarnaast een grote tentoonstelling van moderne kunst met veelal installaties. Er was bijvoorbeeld een hele grot gebouwd van karton en bruine tape. Allemaal heel apart en fascinerend. Na 2 uur museum waren we allemaal een beetje dizzy en hadden we het meeste ook wel gezien. En we wilden toch ook nog wel iets van de stad zien. Hoewel het zondag was, kregen we toch een aardig beeld van Bilbao. Best een leuke stad met een nieuw en een oud centrum en een mooie “paseo” langs de rivier.

De laatste dag zijn we naar San Sebastian gegaan. We hadden bij het boeken helemaal niet bedacht dat die maandag een feestdag is in Spanje. Het is namelijk de dag van de heilige Jacobus, Santiago in het Spaans. En dat is niet alleen in Santiago de Compostela een feestdag. Dus de meeste winkels waren helaas dicht. En het was ook niet al te best weer. Vooral ’s ochtends regende het grotendeels. Maar we laten ons niet kisten. Als we behoorlijk nat zijn geworden, gaan we even opdrogen in een prachtige (en lekkere) pasteleria. Daarna lopen we naar het oude deel van de stad. En daar is het druk. Er zijn enorm veel barretjes en restaurants en nergens zie je zoveel lekkere tapas op de bar liggen als hier. En het ziet er allemaal echt heel goed en vers uit. Het water loopt je in de mond. Als het tijd is om te lunchen en het ook weer even regent, kiezen we een restaurant uit en brengen daar een hele tijd door met een heerlijke maaltijd. Als we daarna buiten komen, is het bijna droog. We laten Piet met zijn boek achter in een heerlijke bank in een hotellobby en mama en ik lopen over de “paseo” langs La Concha, het strand in de vorm van een schelp. Daarna drinken we samen nog wat in de hotellobby en lezen lekker een boek voordat we terug gaan naar Errota Berri en onze vakantie erop zit.

We zijn in twee dagen teruggereden naar huis. Woensdag om iets over twaalf uur was ik weer thuis in Leiderdorp. Een rare gewaarwording. Want je weet dat alles dan snel weer zoals normaal is. En het is ook heel onwerkelijk dat ik echt 3600 kilometer heb gefietst. Iedereen vraagt ook hoe het is geweest en dat is eigenlijk niet samen te vatten. Ik merk dat ik er stil van word en het nog niet zo goed weet. Het enige is dat het me zelfvertrouwen heeft gegeven. Want het is zo goed gegaan en ik heb ervaren dat ik me overal wel red. Nu hoop ik dat ik dat gevoel vast kan houden. Maar dat ik nu een antwoord heb gekregen op levensvragen of dat ik een enorme brainwave heb gekregen, dat kan ik niet zeggen. Wel dat het een geweldige ervaring was die ik niet meer zal vergeten. En ik kan me voorstellen dat ik er over een maand of nog later achter kom dat het me nog meer heeft gebracht, maar wat ik nu niet direct heb gemerkt.

Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle steun, voor jullie aanmoedigingen en leuke reacties op de site, per email en per sms. Dat heeft me veel goed gedaan en een warm gevoel gegeven.