Lekker zweten op de Mesetas

Donderdag ben ik een dag extra in Burgos gebleven, omdat ik met Jone en Kees met de auto naar Santo Domingo de Silos kon. Het was die ochtend weer vreselijk koud. Gelukkig warmt het wel weer op en wordt het een heerlijke 25 graden. Het is raar om opeens een uitje met de auto te maken als je daarvoor al ruim 6 weken alles op de fiets of lopend hebt gedaan. De weg ging langs een mooi gebergte en toen we van de grotere weg af gingen, werd het helemaal prachtig. Santo Domingo is bovendien een schattig plaatsje met hele leuke terrasjes. Het klooster waar we voor komen, is prachtig. Ook hier zijn het weer prachtig bewaard gebleven kapitelen die de meeste aandacht trekken. Maar er is ook een hele oude pharmacie en een kamer met kunstschatten. Die kerken zijn wel rijk hoor als je ziet wat ze allemaal hebben. Meesterwerken van de Vlaamse primitieven, beelden en goud- en zilvervoorwerpen. Daarna rijden we door naar Covarrubias. Een middeleeuws dorp. Met natuurlijk weer een kerk. Er zou ook een museum bij zijn met een bijzonder triptiek, maar dat vinden we niet. Buiten vraag ik het toch nog even aan een vrouw. Zij zegt dat het binnen is. Ik snap er niets van. Dan zegt ze dat we door een deurtje naar de sacristie moeten en dat de man van het museum daar waarschijnlijk met anderen is. De deur naar sacristie zit in een retabel in een zijkapel. Een beetje aarzelend maken we deze open en gaan een trapje op naar links en ja hoor, we horen stemmen en zien wat werken hangen. In de volgende kamer hangen de mooie werken en het triptiek. Het is heel bijzonder omdat het middelste deel gebeeldhouwd is en de linker- en rechterkant geschilderd. Maar de andere werken zijn misschien nog wel mooier. Achter ons gaat de deur op slot. Voor de kerk eten we op een bankje in de schaduw ons brood op. Op de terugweg naar Burgos komen we langs een rots waar heel veel gieren op zitten en omheen vliegen. We blijven even kijken. Op de rots zitten veel jonge gieren met dons in hun nek. Een mooi toetje van dit uitje. En dan komen we ook nog langs de ruine van de San Pedro de Arlanza. We lopen er een rondje omheen, maar voor bezichting van binnen (voor zover dat er nog is) is hij dicht. Terug op de camping haal ik een ijsje en wat boodschapjes bij de kampwinkel. Op het terras raak ik eerst aan de praat met een stel uit Zaandam en daarna met mijn Amerikaanse buren. Zo kom je de tijd wel door.... Erg gezellig. De Amerikanen tippen me nog over fietsreizen in Amerika en ik heb er een adresje bij ;-). Vandaag is ook de dag van de kadootjes. Ik krijg van Bill & Gerri ( de Amerikanen) wat ziplockzakjes en van Jone krijg ik een heel potje tuinkruidenbouillon en wat shampoo in mijn leeg flesje. ´s Avonds eet ik samen met Jone en Kees in het restaurant op de camping. Het smaakt heerlijk!

Vrijdag moet ik weer even in fietsritme komen, maar als je er eenmaal opzit, gaat dat vanzelf merk ik. Het was wel weer heel erg koud in de ochtend. Door licht golvend landschap rij ik langs bijvoorbeeld een plaatsje met de naam Cavia. En in Hontanas ga ik eens lekker op een terrasje zitten. Het is dan al helemaal opgewarmd. Niet ver daarna gaat de weg door de bogen van een oud klooster, San Anton. Heel apart. Van verre zie ik dan Castrojeriz al liggen aan de voet van een heuvel met de ruine van een grote burcht. Castrojeriz lijkt me niet zo´n leuke plaats en het is nog vroeg, dus ik besluit een stukje door te fietsen. Uiteindelijk kom ik toch door een hele gezellige straat. Ik koop wat broodbeleg en fiets nog even door. In het volgende dorp (Castrillo de Matajudios) zoek ik een bankje in de schaduw. Ik kom bij de kerk uit. Buiten zit een vrouw een Mariabeeld te restaureren en binnen zijn ze duidelijk ook bezig. Ik ga op het bankje tegen de kerk aan zitten en eet mijn lunch. De temperatuur loopt inmiddels hoog op. Het is tegen de 40 graden. Gelukkig is de weg hierna redelijk vlak. Het landschap verandert, dit is het begin van de Mesetas, de Spaanse hoogvlakte die bekend staat als saai en vlak met weidse uitzichten. Vanaf de Rio Pisuerga volg ik het brede pelgrimspad tot Boadilla del Camino. Van daaruit is het nog maar een klein stukje naar Fromista. Ik vind het extra leuk om juist hier te overnachten omdat ik mijn moeder hier 8 jaar geleden heb verrast met een bezoek toen zij met Piet aan het lopen was. Dat was een groot succes. Ik ga nog even kijken in het restaurant bij het hostal waar ik onverwachts binnen kwam lopen. Ik slaap in de albergue en ontmoet voor het eerst ook Nederlandse wandelaars. Ik moet wel zeggen dat ik al heel wat nationaliteiten heb ontmoet. Het is blijkbaar over de hele wereld een bekende wandelroute. In Fromista bekijk ik weer alle kerken en blijf fan van de prachtige Romaanse San Martin. Maar op de San Pedro kerk zitten wel heel veel ooievaars en dat vind ik ook heel leuk. Overigens is dat wel vaste prik hoor. Op bijna alle kerken en andere hoge gebouwen zitten ooievaars. Ik eet een kant en klaar salade en toe haal ik een ijsje. Dan raak in aan de praat met een Spaanse vrouw uit Barcelona. Heel gezellig, maar ik moet me wel erg concentreren met dat Spaans. Poeh, Frans was toch veel makkelijker. Maar oefening baart kunst, denk ik maar.

Zaterdag slaap ik tot 7 uur in de albergue. Dan word ik wakker van de schoonmaker. Mijn kamergenoten waren heel stil, dus die hoorde ik wel even, maar dan sliep ik weer door. In het eerstvolgende dorp ontbijt ik met een bocadillo con queso. Ik fiets naast het wandelpad op de weg en zie dus veel van de pelgrims van gisteravond wandelen. Ik klets nog even met mijn Nederlandse benedenbuurman (ik had het bovenbed), maar fiets dan weer door. In Carrion de los Condes is alles nog dicht. Het ziet er wel uit als een leuk plaatsje, maar ik herken weinig van 8 jaar geleden. Het is jammer dat ik Villalcazar de la Sirga over heb geslagen, want dat was waar ik 8 jaar geleden de verjaardagskaarten van iedereen aan mijn moeder gaf. De kerk stond echter zo in de steigers en ik kan niet elk dorp bezoeken. En ik was vergeten dat het in dit dorp was, ik dacht Carrion. Dat verklaart dus ook waarom ik het allemaal niet zo goed herkende. De route volgt vandaag de hele dag de camino, dus ik deel veel ´bon camino´s´ uit vandaag. Op het gravelpad haal ik een fietser in. En opeens herken ik haar als mijn overbuurvrouw op de camping in Burgos de eerste avond. Ze loopt normaal de trajecten van de camino en haar man rijdt met de caravan steeds verder. Hij heeft vorig jaar gelopen. Dit stuk vind ze saai, er is geen toilet en het is warm, dus ze fietst vandaag 2 wandeletappes. We fietsen samen tot Calzadilla de la Cueza waar we even een terrasje pikken. Haar man zit daar ook. Zij gaat ook tot Sahagun, dus we fietsen daarna nog een stukje verder. Terwijl zij een dorpje bekijkt, fiets ik alvast naar de camping. Met haar man, Klaus, bestuderen we welke plek het beste is voor de tent en dat pakt redelijk uit. De tent staat bijna de hele tijd in de schaduw. Dat mag wel bij 38 graden. Als ik geinstalleerd ben en geluncht heb, doe ik eens lekker een dutje op mijn matje in de schaduw. Ik snap die siesta wel. Als ik de stad inga, is er inmiddels een stel bijgekomen op een tandem. Bram en Ans uit Steenwijk. Zij staan bij de ingang. Ik verken het stadje. Ik koop eerst een grote fles water en drink die halfleeg, want wat heb ik een dorst. En ik heb onderweg nog een blikje cola gedronken en ik heb al zeker 3 liter gedronken. Het kan vandaag niet genoeg zijn, lijkt het. Dus nadat ik wat boodschappen heb gedaan, strijk ik ook neer op de gezellige Plaza Mayor met veel terrasjes. Om 8 uur ga ik naar het restaurant naast de camping, waar ik met Bram en Ans een tafel deel en we een prima menu del dia nemen. Omdat het weekend is, is het razenddruk op de camping die weer vooral seizoensplekken heeft. En als ik naar bed ga tegen elf uur, gaan zij net eten. De kinderen ook.... Dus het is nog aardig rumoerig. Ik ben dus nog steeds heel blij met mijn oordopjes die me goed helpen om me ervan af te sluiten en toch goed te slapen. Enige is dat ik door al het drinken van vandaag maar liefst 3 x naar de wc moet. Om 1 uur staan meiden zich op te tutten om uit te gaan.... En om 5.30 u kom ik volgens mij iemand tegen die net terug komt. Hoezo, ander ritme?

Vanmorgen wilde ik vroeg weg, maar doordat de tent goed in schaduw stond, was het niet zo heel vroeg uiteindelijk. En het was al goed warm om 8.30 u. Het gaat lekker snel vandaag omdat het vlak is en mijn benen en billen ook goed meewerken. Ik maak onderweg wat foto´s, groet veel pelgrims en ga ik Reliegos even op een terrasje zitten met een drankje. Het is tenslotte vakantie. In Mansilla de las Mulas zoek ik de camping al op. Het plan is om dan nog wel door te fietsen naar San Miguel de Escalada en weer terug (30 km) en dan de volgende dag de bus te nemen naar Leon. Op de camping staat echter 1 busje met een hele zonderlinge Engelse vrouw en verder niemand. En hij ligt heel afgelegen. Ik voel me er niet prettig bij en besluit dan maar door te fietsen naar Leon. Ik ben ondertussen heel Mansilla doorgefietst. Heel apart dorp met overal lukraak oude torens. Soms gewoon in de tuin. De route na Mansilla is wat minder interessant, je komt dan langzamerhand door wat voorsteden van Leon. Wat wel leuk is, is dat ik in één van deze plaatsjes op een processie stuit. Ik hoor eerst vuurwerk in de verte en dan de kerkklokken. Er staat iemand hard te werken om de klok rond te draaien om zijn as en iemand draagt een hele zware vlaggenstok. Twee mannen aan de zijkant helpen met een touw de vlag in evenwicht te houden. Erachter een Mariabeeld en een heilige, dan muzikanten en daarna meisjes en jongens in witte jurkjes en matrozenpakjes en dan de priester onder een baldakijn. Dat breekt de tocht een beetje. Ik ben al bijtijds in Leon (voor 13.30 u) en heb er dan toch tegen de 70 km op zitten. Het is dan alweer heel erg warm, dus een mooie tijd om te stoppen. Ik tref het, want ook hier net een processie. Mooie muziekcorpsen en op het Plaza Mayor een drumband en vaandelzwaaiers. Prachtig! De vaandels worden door de lucht overgegooid en weer opgevangen. Heel knap. Ik wil naar de jeugdherberg, maar kan deze niet vinden. Ook het Oficina de Turismo vind ik niet. Dus vragen. En dan moet ik weer terug, blijkt. Maar dan heb ik dus last van weer een andere processie, waardoor het heel langzaam gaat. De Oficina de Turismo is echter dicht en niemand kent de straat waarin de jeugdherberg is. Ik krijg wel aanwijzingen naar de pelgrimsalbergue. Dan daar maar heen voor hulp. Daar mag je echter nooit 2 nachten blijven en dat had ik wel gepland. De Franse hospitalero zegt echter dat ik er wel 2 nachten mag slapen. Zit wel een addertje onder het gras. Ik moet er morgen om 8 u uit en mag er dan om 11 u weer in. Ik mag wel mijn tassen en fiets daar achterlaten en dat is veilig. Het is in elk geval een goedkope oplossing. Ik slaap dus bij de zusters de komende nachten. Tenzij ik me bedenk en morgen toch verder ga. Eerst in elk geval het pakketje dat mama me heeft gestuurd ophalen bij het postkantoor.

Nou, ik ga eens kijken of het buiten alweer een beetje te harden is. En of er hier nog mooie kerken en leuke terrasjes zijn. En of ik een beetje bijtijds kan eten. Want de nonnen zijn streng en om 21.30 u gaat de deur dicht en kan ik er niet meer in. Ik hoop dat jullie ook lekker weer hebben.