Het lijken de Ardennen wel

Vanuit Bénévent neem ik de uitdagende omweg over St Goussaud. Dan volg je een heel stuk de route die de wandelaars ook volgen. Het is een prachtige weg, maar flink klimmen. Na een klim van 5 km kom ik redelijk uitgeput in St Goussaud aan. Ik ga linksaf naar de Lanterne des Morts en wie zie ik daar? Yves van Adosdanes (waar ik heb overnacht) en Alain, de wandelende Fransman die zo lekker snurkt en een cameraman die opnamen maakt van Alain. En un dus ook van mij. Want het gaat over een oude route die de Nederlanders in de Middeleeuwen volgden naar Rocamadour. En ik ben Nederlandse en ik ga naar Rocamadour. Ook al ben ik op de fiets, het blijft interessant. Hij filmt mij en mijn fiets van alle kanten en stelt me nog een paar vragen. Het is voor een satellietzender en moet ook te zien zijn op www.demaintv.fr. Ik heb het nog niet gecheckt. Ik breng nog even een bezoekje aan de kerk waar een klein beeld staat van de heilige Goussaud mete en os ernaast die meer o peen stekelvarken lijkt, want jongeren die dat jaar hopen te trouwen steken er een speld in. Daarna mag ik 9 km afdalen! Heerlijk. Ik geniet van de roofvogels en na een para km ook van de prachtige vergezichten. Ik lunch in Chatelus-le-Marcheix en fiets daarna weer lekker door. Die klimmen van vanmorgen zitten nog in mijn benen en dat voel ik wel. Maar voorlopig heb ik nog veel klimmen te gaan, dus ze krijgen geen rust. Het is elke keer hetzelfde een flinke afdaling, een bruggetje over een stroompje en dan kan ik weer rekenen op een aardige klim. Het klimmen is op zich al zwaar, maar het vervelendst vind ik die vliegjes die precies voor je gezicht vliegen of die zelfs op je bril gaan zitten. Dus als je iemand gek zwaaiend een berg op ziet fietsen, dan ben ik dat ;-). Als ik in Chatenet-en-Dognon ben, lust ik wel iets te drinken, maar het pelgrimvriendelijke terras daar is dicht. Ik pak twee stoelen en maak zelf thee uit de thermosfles. Een koekje heb ik er ook nog bij. En zo met mijn voeten omhoog zit ik daar toch prima. Nog 10 km naar St Léonard de Noblat. Het is een leuk dorp, maar op zo’n maandagmiddag ook een beetje uitgestorven. Typisch, maar maandag is net zo saai als zondag, echt iets om rekening mee te houden. In St Léonard is ook een gite en die zoek ik op. Het blijkt een enorm grote ruimte te zijn voor 8 personen. Wat een verschil met gisternacht. We zijn met zijn tweeen, ik en Barbara, een Duitse. We nemen ieder een slaapkamer en koken samen. Ik verzorg de pastasaus, zij de fruitsalade en de pasta. We eten heerlijk en hebben het heel gezellig zo. Als we aan het eten zitten begint het te regenen. Dat was al voorspeld. Toch lekker om in een bed te slapen dan.

Na een avond en ochtend Duits praten, moet ik weer even omschakelen naar het Frans. Toch handig als je een beetje je talen spreekt. Als ik wegga motregent het. Toch maar de regenkleding aan. En net als ik aan de afdaling begin, regent het even een stuk harder. Ik zie geen hand voor ogen. Maar al snel is het droog. Alles bij elkaar niet langer dan een kwartier in de regen gefietst. En wat is het koud. Het is zeker 10 graden kouder dan gisteren. Ik fiets lekker door. Onderweg zou ik niet veel tegenkomen, dus ik bereid me voor op een lange rit. Maar dan blijkt in St Bonnet Briance toch een epicerie annex bar te zijn en daar kan ik een thee krijgen. Ze zitten er pas een maand vertelt de eigenaar me. En als ik wegga, krijg ik heel schattig een zakje met snoepjes mee. Het is vandaag weer veel klimmen. Ergens ook fijn, want dan warm ik weer even op. Het is dus jas uit bij het klimmen en jas aan bij het afdalen, want dan krijg je het echt heel koud. Ik rij over de prachtigste en rustigste weggetjes en geniet enorm van het uitzicht en de roofvogels. Soms vliegen ze net voor me op of zeilen ze vlak voor me langs. In La Porcherie stop ik voor een lunch. Als het zo koud is, ga ik niet langs de kant van de weg eten. Je krijgt hier prima menuutjes voor 12 euro. Vandaag heb ik geluk, want er staat draadjesvlees met wortel op het menu. Jammie! Drijft wel in het vet, dus daar eet ik een beetje omheen. Als ik me net realisser dat het nog maar 5 km is naar Uzerche en geen 15, dan belt mama. ‘s Avonds als ik in bed lig, belt Jasper ook nog. Gezellig hoor. Papa heeft ook al een keer gebeld en Cora en ik krijg ook regelmatig een sms-je. Dat, en alle reacties op de site helpen me enorm door de eventuele dipjes heen. In Uzerche zoek ik eerst de camping op. Er staat nog maar een caravan en ik zet mijn tentje daarbij. Inmiddels breekt ook de zone en beetje door. Lekker. Ik ga het stadje verkennen. Prachtig tegen een berg aan, dus veel omhoog en naar beneden lopen en aardig steil ook. De supermarket ligt buiten het dorp, dus daar fiets ik even heen. Ik hou het simpel als ik ‘s middags warm heb gehouden; maar iets van groente of fruit is wel prettig. Ik eet in het zonnetje, maar ga vroeg in de tent zitten om het niet koud te krijgen. Er is nog een caravan bij gekomen, dat is wel prettig.

Vannacht was het behoorlijk koud, maar dankzij de slaapzak van mijn moeder heb ik het niet echt koud gehad. De tent is wel erg nat, dus die hang ik te drogen over de heg in de zon. Het is vandaag erg koud, vooral als de zon weg is. Hij laat zich wel meer zien dan gisteren, maar toch. Ik drink al vrij snel ergens een thee om mijn handen op te warmen en doe daarna mijn handschoenen aan. Het is ook maar 12 graden vanochtend. De route naar Donzenac daarna is weer prachtig. Meer dalen dan klimmen met een hele lange afdaling door het bos over een erg slecht onderhouden en bochtig weggetje. Niet te hard dus, want dan stuiter ik van de fiets. Bij een pizzeria eet ik een kleine pizza met salade. Ik moet erg aan Ron & Ineke denken als ik pizza eet of een pizzastalletje zie. Grappig. Het is jammer dat ze zo ver voorliggen op me, want het was erg gezellig met ze. Gisteren heb ik ook nog met mama gesproken over opties als ik veel vroeger in Santiago ben. Dan kan ik altijd nog aansluiten bij hun in het dal van Roncal (niet ver van Pamplona). Eerst maar eens naar Santiago….. Na Donzenac ga ik eerst in Ussac naar de supermarkt, want morgen is het Hemelvaart. In Brive la Gaillarde ben ik dan zo. De camping die ik op het oog had lijkt dicht te zijn en de jeugdherberg is vol. Uiteindelijk besluit ik bij de monnikken van St Antoine te gaan slapen. Daar ga ik zo heen, want dat zit buiten het centrum. Ik heb hier eerst een beetje rondgelopen en nog wat vers brood gekocht. Alweer een lekker brood met cereales kunnen vinden. Morgen fiets ik naar Rocamadour en daar neem ik een vrije dag om dat eens goed te bekijken. Moet echt heel bijzonder zijn.

Nou, ik heb weer met veel plezier jullie reacties gelezen. Hielp me vanmiddag even over een dipje heen. Ik had wat moeite om een betaalbare slaapplek te vinden en liep even een beetje verloren rond in Brive. Maar nu gaat het weer uitstekend, ik ben hier ook lekker opgewarmd. Het was ook goed om te horen dat ik toch wel gemist word op het werk. Veel mensen denken dat ik niet meer terug hoef te komen straks ;-) En tja, ik ken dus veel Saskia’s, zorgt voor wat verwarring. En ik kijk natuurlijk erg uit naar mijn pakje in Rocamadour! Ik kan het pas vrijdag ophalen, maar ik kan het geduld wel opbrengen. De zakdoekjes zijn allang op, die kon ik goed gebruiken. Ik hoop dat het binnenkort weer wat warmer wordt, want daar kan ik beter tegen dan tegen de kou.