De kermis Lourdes

Gisteren kon ik maar een klein uurtje op internet en dan vliegt de tijd echt voorbij. Maar nu, met een rustdag in het vooruitzicht en een internetcafé dat nog tot 23 u open is, heb ik alle tijd om foto's te uploaden en mijn blog bij te werken.

Gisterochtend was ik weer vroeg wakker, ook al sliep ik in een redelijk bed in een hotel. Mijn fiets zou achter slot en grendel staan, dus ik vraag om mijn fiets te voorschijn te halen. Maar hij staat niet in het zaaltje waar ze hem gisteravond neer zouden zetten. Ik schrik. Zou hij dan nog steeds in dat rare hokje buiten staan dat niet afgesloten is? We komen buiten en daar staat mijn fiets. Niet op slot, je kan er zo mee wegrijden. Ik word enorm boos en sta te trillen van de schrik. Als mijn fiets weg zou zijn, met nota bene mijn tent, slaap- en kookspullen erop, dan had ik echt een probleem. De volgende keer zie ik er dus op toe dat hij op de juiste plek terecht komt en sluit ik hem direct af. Ik vertrouw niemand meer op zijn blauwe ogen. Maar goed, hij is er nog. En dat is het belangrijkste. Het weer lijkt er iets beter uit te zien. Wel veel bewolking, maar niet al te donker. In de loop van de ochtend klaart het steeds meer op. De route is ook niet al te zwaar tot Isle de Noé. Dat ligt ongeveer op de helft. Geen lange klimmen, maar wel (alweer) hele mooie kleine weggetjes. In Biran, een heel klein oud plaatsje loop ik een rondje om en over het oude fort. En ik bewonder het portaal van het kerkje. Ik wil graag binnen een kijkje nemen, want ze moeten een heel mooi stenen retabel hebben. Net als ik weg wil gaan, komt er een man aan die bij de mairie de sleutel wil halen voor me. En inderdaad, het retabel is prachtig gebeeldhouwd. Jammer dat de rest van het kerkje heel strak is en er eigenlijk niet zo goed bij past. In Isle de Noé is de bar dicht. Maar bij een auberge, eigenlijk meer een chambre d'hote kan ik wel een thee krijgen. Het is er een chaos, maar de Engelse eigenaresse geeft me er ook nog een croissant bij. Als ik dan 2 euro af moet rekenen en ik alleen maar 0,99 of 10 euro heb, neemt ze genoegen met mijn 0,99. Als we wat met elkaar kletsen blijkt dat Wim hier 2 nachten geleden heeft geslapen. Het blijft een klein wereldje. Na Isle de Noé wordt het weer zwaarder. Alle leuke plaatsjes liggen weer op een heuvel. Ik heb nogal last van mijn onderrug en dan moet ik erg goed op mijn houding letten. Bij de kerk in St Christaud eet ik mijn brood met een kopje thee erbij op een bankje in de zon. Af en toe verdwijnt hij wel achter de wolken, maar toch. Ik geniet van het weidse uitzicht. En opeens zie ik contouren van de Pyreneeen in de verte. Mijn hart springt op. Ik ben echt een beetje ontroerd, weet zelf ook niet zo goed waarom. Misschien omdat het wel een enorme mijlpaal is om de Pyreneeen te bereiken. Vol goede moed fiets ik verder. In Marciac bezoek ik de kerk. Deze heeft prachtige stukjes beeldhouwwerk binnen. Het binnenportaal is helaas gesloten, want dat moet heel bijzonder zijn. Het dorpje heeft ook een leuk marktplein, maar ik ben als een paard dat de stal ruikt en ik fiets door naar Maubourguet. Dat is niet zo ver, maar wel 3x flink klimmen. Bij de 2e klim haal ik een Belgisch stel in. Boven hijgen we even uit en kletsen we even. Zij pakken morgen de Katharenroute op en gaan niet naar Santiago zoals ik. In Maubourguet ga ik op zoek naar de camping. Hij lijkt wel gesloten. Maar een chaletje is toch duidelijk bewoond. Dus ik vraag aan iemand die net naar buiten komt hoe het zit. Ze zegt dat het voor pelgrims is en dat het huisje vol is. Maar ik heb een tent, kan ik mijn tent daar niet neerzetten dan? Ze verwijst me naar de Office du Tourisme, maar geeft me weinig hoop. De moed zakt me in de schoenen, want de volgende camping is een heel stuk verder. Maar bij de Office du Tourisme doen ze niet moeilijk en ze begeleiden me richting camping. De wandelaars hebben een sleutelbos en ze moeten de poort, douche en wc openlaten zodat ik er ook gebruik van kan maken. Gelukkig. De douche wordt net gerepareerd, want ze hadden alleen koud water. Precies als ik er klaar voor ben, zijn de werklui ook klaar en heb ik een heerlijke warme douche. Ik loop het centrum(pje) weer in, want ik heb gezien dat je er kan internetten. Het is al iets over vijven en kan er tot zes uur terecht. Daarna hebben ze een cursus. Maar het is wel gratis en prima verder. Ik doe nog een paar inkopen (kersen....) bij de Petit Casino en ga dan terug naar de camping. Tijd voor wat verzorging van de fiets. Ondertussen klets ik met Oacir, een Braziliaan die in 3 maanden van Rome naar Finisterre loopt. Ik smeer de ketting, pomp de banden op en zet de kettingkast vast met een tie wrap, want daar is iets afgebroken. Niets ernstigs, misschien zit het al weken zo, maar toch. Daarna ga ik koken. Omdat ik zat heb voor 2 personen nodig ik Oacir uit om mee te eten. Het is een heerlijk maal, al zeg ik het zelf. Ebly (voorgekookte tarwe) in tomatensaus met courgette, prei, knoflook en champignons. En daarbij sardientjes in tomatensaus uit blik. Lekker hoor. We wassen samen af en dan ga ik eens even mijn dagboek bijwerken. Als ik om een uur of tien mijn tanden heb gepoetst en in bed ga liggen lezen, begint het te regenen. Die had ik even niet aan zien komen. Het gaat de hele nacht zo'n beetje door. Dan weer meer en dan weer minder.

Door de regen en de vooruitzichten om vandaag de hele dag door de regen te fietsen slaap ik slecht. Ik sta al voor zevenen op, dan is het droog en ga ik snel even plassen en wassen. Daarna ontbijt ik in de tent. Vanwege het vieze weer maak ik geen thee en die mis ik toch wel. Ik pak alles in zonder de tent verder weer open te doen. Ondertussen blijft het wel droog, maar uiteindelijk moet ik toch een zeer natte tent inpakken. Dat gaat altijd wat lastiger. Om kwart over acht zit ik op de fiets richting Lourdes. Eerst een aardige klim, maar daarna lijk ik op een heuvelrug te fietsen. Het gaat wel langzaam omhoog, maar dat is goed te doen. Ik voel wel een migraine opkomen en om te voorkomen dat het doorzet neem ik een pil. Maar echt lekker voel ik me niet. De wereld ziet er ook zo somber uit zo. En ik heb al na 20 km zadelpijn. Mijn billen zijn aan een rustdag toe, denk ik. Ook het gesnotter begint weer. Al met al geen topochtend. Het is een beetje zwoegen zo. Ik ben dolblij als de enige gelegenheid in de verre omgeving na 30 km fietsen open blijkt te zijn. Ik ben nog nooit zo op mijn tandvlees ergens aangekomen. Terwijl het objectief gezien helemaal niet zo zwaar is. Ik neem twee grote koppen thee. Krijg van een vertegenwoordiger die de blikjes met nootjes bij komt vullen gratis een blikje. Voor kracht, zegt hij erbij. Precies wat ik nodig heb! Hij is naar Santiago gelopen. Daarna klets ik nog wat met de barvrouw en een andere gast. Best gezellig en ik kikker er helemaal van op. Nog een kilometer of 25, dan moet ik wel op de camping kunnen zijn. Ik neem dit keer een alternatieve route die korter is, maar wel langs een drukke weg. Is wat minder aantrekkelijk, maar is ook minder klimmen en minder kilometers. In de verte zou ik de Pyreneeen moeten kunnen zien, maar ze hebben allemaal hun hoofd in de wolken helaas. Een kilometer of toen voor Lourdes ga ik over de 2000 kmgrens! Alweer een mijlpaal. Lourdes is op het eerste gezicht een grote teleurstelling. Ik kom binnen in het centrum, maar nog niet bij de sanctuaire. Bij de Office du Tourisme wil ik kijken waar de campings liggen, maar die is dicht. Ik besluit even wat te eten in de tussentijd. Ik vind Lourdes grauw en grijs, er lopen zwerverachtige zigeuners rond die ik voor geen cent vertrouw en het voelt niet veilig om mijn fiets te laten staan. Dus ik ga op het terras zitten met uitzicht op mijn fiets. Ik raak aan de praat met mijn Engelse buren die heel enthousiast zijn over Lourdes en kom al iets meer in de stemming. Ik kies een camping uit die op de route ligt de stad uit, zodat ik zondag niet de hele stad door hoef. Want Lourdes is erg heuvelachtig en daardoor niet makkelijk om doorheen te fietsen. De weg naar de camping loopt langs het sanctuaire. En hoe dichterbij ik kom, hoe meer commerciele prut je ziet. En groepen pelgrims. Grote groepen. Ik heb er echt gemengde gevoelens over. Wat een kermis, maar het is ook bijzonder dat dit zoveel mensen trekt. Ik ga morgen rustig rondlopen in al die kerken, op de kruisweg en in de grot en ik ga het eens even allemaal bestuderen. Een dag is in elk geval wel genoeg. Ik ben in elk geval dankbaar dat ik onderweg geen regen heb gehad vandaag. Dat hielp me nog net om de moed erin te houden. Want het was wel heel koud. Het bleef lang een graad of 12 en is niet boven de 17 gekomen. En nu ik dit allemaal zit te typen begint het hier te hozen. Fijn dat ik mijn tent in elk geval weer even droog heb gehad vandaag.... De vooruitzichten zijn de komende dagen wisselvallig met meer zon dan vandaag, de temperatuur gaat omhoog, maandag meer kans op regen en vanaf dinsdag stralend weer. Hopen dat dat aan de andere kant van de Pyreneeen ook geldt, want ik ga maandag of dinsdag richting Accous, Etsaut of Urdos en dan de dag erna hopelijk naar Jaca. Lieve mensen, ik ga nog even de foto's bij dit verslag uploaden en dan hoop ik dat het ophoudt met regenen en anders vermaak ik mij nog even hier in de buurt denk ik.