Van de Alpen naar de Povlakte

Nadat ik mijn blog heb bijgewerkt, ga ik de stad in. Het is niet ver, maar met de fiets is toch net iets makkelijker. Ik zet de fiets op de Piazza del Duomo neer. Wat een prachtig plein! Heel groot met de Dom, en dan links daarvan het Palazzo Pretoria, in het midden de Neptunusfontein en dan nog mooie beschilderde huizen met luiken. Ik eet iets simpels en drink er een ijsthee bij. Ik drink me helemaal suf. Gelukkig is er een waterbron, dus ik kan de fles telkens bijvullen. Ik bekijk de Dom en zie opeens een bekend gezicht. Het is Adrie (geloof ik, ik weet het niet 100% zeker dat ze zo heet), de voormalige secretaresse van Roy Rempe, die al jaren weg is, met haar man Arthur die nog wel bij PostNL werkt, maar die ik niet zo goed ken. Na een praatje loop ik nog even door de Dom en steek een kaarsje op voor Cora, Arjen, Thijmen en Femke. Dan komt Arthur vragen of ik niet even een drankje kom doen. Als we naar het terras lopen, valt mijn oog op een tandem en jawel hoor, dat zijn Peter en Rita. Met als gevolg dat ik eerst wat drink met Adrie en Arthur en daarna ook nog met Peter en Rita. Daarna zijn de winkels open en loop ik door de stad. O.a. op zoek naar Campinggaz en een goede bodylotion, want ik droog helemaal uit hier. Missie geslaagd. En dan bedenk ik dat ik nog naar het Castello del Buonconsiglio wil. Helaas te laat, want het is nog maar een kwartier open. Ik heb teveel gelummeld vanmiddag. Tja, zo gaat het soms. Het ziet er prachtig uit, dus ik vind het wel jammer, maar morgen om 10 uur is echt geen optie, dan fiets ik in de grootste hitte verder. Bovendien heb ik bedacht dat ik als het morgen heel soepel gaat misschien wel in een keer naar Verona fiets en vrijdag daar blijf in plaats van zaterdag. Dan kan ik een paar dagen later ook nog een rustdag nemen in Bologna. Dat moet ook zeer de moeite waard zijn. En zo veranderen de plannen steeds weer. Om half zeven ben ik terug bij mijn gastheer. Ik vind het best lastig. Hij is bezig aan de computer en ik weet niet wat hij van me verwacht. Wil hij een praatje of heeft hij daar geen tijd voor? Ik besluit maar even te kijken naar de route van morgen. Ik rommel een uurtje en hij geeft aan dat de plannen gewijzigd zijn. We eten gewoon thuis met Christian, de zoon van 15. We praten eerst wat in het Engels, maar stappen snel over in het Italiaans. Ik vind het helemaal niet zo slecht gaan. Later komt de dochter ook thuis, ze wordt morgen 11. Tijdens het eten barst er nog een korte, maar hevige bui los. Ze krijgen regelmatig gasten, maar meestal van Hospitality Club. Dat ken ik verder niet, maar ze hebben een heel gastenboek met enthousiaste reacties. Ik zet er ook nog wat in. Om een uur of tien zoek ik mijn bed op. Het is een gigantische slaapbank in de woonkamer. Wat een luxe!

12 juni 2014 Trento - Verona 109 km (1632 km)

Heerlijk geslapen op de slaapbank. Pas tegen half acht word ik wakker. Ik pak snel alles in en krijg nog een ontbijtje. Als ik vertrek, krijg ik nog twee stukken cake mee. Zelfgebakken voor de verjaardag van Gioia, de dochter des huizes is 11 geworden. Nog even naar de Eurospar en dan de route weer oppakken. Het is tot 11 uur bewolkt en dat is lekker fietsen. De route loopt ook vandaag weer veel langs de Adige. Ik steek hem regelmatig over. De eerste 25 kilometer gaan als een speer. Het ziet ernaar uit dat het wel gaat lukken om vandaag naar Verona te fietsen. Als ik Trentino uitrij, houden prompt de fietspaden op. Ze zijn wel nieuwe aan het aanleggen, maar ze zijn afgesloten en een stuk is zelfs nog ingepakt in plastic. Ik kom Peter en Rita verschillende keren tegen. Ik schuif even aan bij hun lunch en drink wat fris. Ze halen me later wel weer in op hun tandem. Daarna volgt een pittig, maar prachtig stuk. Ik klim door een bossig stuk, maar toch met weinig schaduw, naar Rivoli Veronese. Van verre zie ik deze bult al liggen met bovenop een groot fort, Fort Wohlgemuth. Hierna houden de Alpen officieel op. Een soort laatste stuiptrekking dus. Op het heetste moment van de dag valt de klim me zwaar. Boven rust ik even uit en drink een flesje water leeg. Bij elk watertappunt vul ik de flessen bij. Ik geloof dat ik minstens 5 liter water en sap heb gedronken vandaag, ik ben de tel kwijtgeraakt. En dan hoef ik nog niet naar de wc. Dit deel van de route is wel het mooist. Hierna volgt de route lang een kanaal. Soms een beetje saai, maar ik zie toch ook leuke dingen en het is weer een fietspad. Veel fruitbomen. Niet alleen druiven, maar ook veel kiwi's, nectarines en prachtige rijpe perziken, helaas buiten mijn bereik. Vandaag ook veel hagedisjes die voor me wegschieten. In een buitenwijk van Verona neem ik nog een kleine pauze, want ik ben wel een beetje afgemat door de warmte. Daarna gaat het snel. Ik fiets dwars door het centrum van Verano en dat ziet er gezellig en heel erg mooi uit. Ik heb zin om dat morgen allemaal eens goed te gaan bekijken. Maar nu eerst naar de camping. Op mijn tandvlees fiets ik een kronkelweg omhoog en hoop bij elke bocht dat ik er ben. Het is nog een aardige klim. Puffend kom ik op de camping aan. 109 km bij 37 graden is ook geen kattepis. Ik word heel vriendelijk ontvangen. Ik neem eerst een koel drankje op het terras. Peter en Rita arriveren ook snel. We krijgen plekjes naast elkaar. De plekken zijn klein en mijn tent past er echt net tussen (eigenlijk net niet, ik heb een haring net op B2 staan, terwijl ik B3 heb). Daarna drink ik eerst een liter vruchtensap en dan ga ik toch maar eens douchen. Hard nodig, volgens mij heb ik een hele zoutlaag op mijn lijf en daar komt het vuil dat in het zweet blijft plakken nog bij. Dus een douche is geen overbodige luxe. En dan ga ik weer op het terras zitten met Peter en Rita. Om een uur of negen is de temperatuur echt heerlijk en bestellen we een pizza. Ook Gilbert eet een hapje mee, ik maakte kennis met hem net voordat ik ging douchen en hij trekt alleen rond met OV. Het regent even, dus ik gooi even alles in de tent. In de verte horen we wat donder en het bliksemt af en toe, maar het blijft op een afstand. Om 23 uur hou ik het voor gezien. Mijn ogen vallen bijna dicht.

13 juni 2014 Verona 0 km (wel kilometers gelopen)

Hoewel de tent in de schaduw staat, ben ik toch weer voor 8 uur wakker. Het is een prachtige camping met allerlei verscholen plekken op terrassen. Wij staan op een veldje met kleine plekken dat helemaal overdekt is met wijnranken naast een terrasje waar we kunnen zitten. En waar ook wat wasbakken zijn. Ietsje omhoog is de receptie met winkeltje en je kunt er ook wat eten bestellen en er is ook weer een terras. Helaas zitten de stoelen niet geweldig. Ik draai een was samen met Rita en Peter. Ondertussen ontbijten we aan een picknicktafel. Als de was hangt, ga ik lopend de stad in. Je loopt door het Castel San Pietro en dan een lange trap naar beneden. Verona is best groot, dus ik denk ik dat ik alles bij elkaar aardig wat kilometers loop. Bij de eerste bezienswaardigheid koop ik een Verona Card. Hiermee kan ik de 4 kerken en een aantal musea bezoeken. Voor de lunch heb ik de kaart er al uit. De Dom, de Santa Anastasia, de San Fermo, het huis van Juliet (je weet wel, van Romeo) en de Lamberti toren heb ik dan bezocht. En de Santa Maria Antica, maar die is gratis. Ik vind vooral de benedenkerken in de Dom en de San Fermo erg mooi. En de fresco's en het plafond van de Santa Anastasia. Bij Juliet is het buiten erg druk. Ze komen allemaal het bekende balkon bekijken. Binnen is het heel rustig. Het is een groot huis, maar staat grotendeels leeg. Het uitzicht vanaf de Lamberti toren is prachtig. Ik neem een salade als lunch en blijf lekker lang zitten. Dat rondlopen in zo'n stad is vermoeiender dan het fietsen. Maar je zweet er wel minder van, want je kunt veel makkelijker in de schaduw blijven in een stad. Na de lunch loop ik naar het Castelvecchio. In het kasteel is een museum met prachtige kunstwerken. Ze worden ook heel mooi gepresenteerd. Religieuze kunst uit de omgeving, maar ook Vlaamse meesterwerken. Daarnaast fresco's uit het kasteel en je kunt op de muren lopen. Erg leuk. Dan wil ik alleen nog graag de San Zeno zien. Een kerk met ernaast nog een kloostergalerij. In de crypte liggen de relikwieën van San Zeno. Ook hier weer mooie fresco's. Ik stort alleen een beetje in als ik even op een kerkbank ga zitten. Ik zou er wel even op willen liggen! Dus ik blijf er niet zo lang. Met een vers drankje ga ik buiten op een bankje zitten. Moeders uit de buurt verzamelen hier met de kinderen en het is een gezellige boel. Ik maak een praatje met een local van een jaar of 70. Hij vindt het maar niets dat ik alleen fiets en stelt voor om mee te fietsen. Dat sla ik maar beleefd af ;-). Hij geeft me nog wel een compliment voor mijn Italiaans. Die cursus heeft toch wel vruchten afgeworpen hoor, want het is niet het eerste compliment. Ik kom een beetje bij en ga op zoek naar een bushalte. Bij de eerste de beste halte komt over 10 minuten een bus naar de Ponte Pietra en vandaar hoef ik dan alleen nog de (flinke) trap omhoog te lopen. Peter, Rita en Gilbert zitten al op het terras. Ik sluit me daar snel bij aan. Wel met tablet, even wat mailtjes beantwoorden en mijn verslag schrijven. Ondertussen wordt op het terras een scherm opgehangen en na nog een keer aandringen ook een beamer. Precies op tijd voor Spanje - Nederland. Maar ik geloof niet dat ik het einde van de wedstrijd ga halen. Ben erg moe vandaag.

14 juni 2014 Verona - Montagnana 64 km (1696 km)

Ik heb gisteren het mooiste deel van de wedstrijd gemist, begreep ik zodra ik mijn tent uitkwam. Jammer, maar wel heerlijk geslapen. Om half negen zit ik alweer op de fiets. Ik ben snel Verona uit en de Povlakte in. Ik rij gelijk een paar kilometer over een prachtig gravelpad langs de Adige. Heel groen allemaal. Daarna veel over landbouwweggetjes tussen allerlei gewassen door. Weer kiwi's, appels, perziken, nectarines, maar nu ook peren, meloenen, zonnebloemen, mais, aardappelen en graan. Geen hele grote velden, dus heel afwisselend. En dan opeens weer een stuk over een dijk langs de Adige. Ongeveer halverwege de etappe kom ik nog een terugfietser tegen. Hij is naar Assisi gefietst en nu weer terug. Terwijl ik met hem klets, komen ook Peter en Rita eraan. Zij fietsen vervolgens weer stevig door op hun tandem en ik doe het rustig aan. Tijdens mijn pauze belt mama en we kletsen even gezellig, zij vanuit Spanje en ik in Italië. Ik kom nu ook steeds meer cipressen tegen, dat me doet denken aan Toscane. Ik hoorde van verschillende kanten dat dit stuk saai zou zijn, omdat het zo vlak is. Nou, vlak is het, maar dat is ook weleens lekker. Saai vind ik het dus niet. Af en toe een stukje iets minder aantrekkelijk hooguit. Zeker naarmate ik dichter bij Montagnana komt. Maar daar heeft de toenemende tegenwind ook iets mee te maken. In Montagnana roepen Peter en Rita me al toe vanaf het gras bij de jeugdherberg. Je zou het zo over het hoofd zien. Je mag hier kamperen voor 5 euro. Omdat het er dreigend uitziet (vandaar ook de toenemende tegenwind), besluit ik eerst naar de Lidl te gaan (200 m verderop). Als ik weer terug ben, barst de bui los. En niet zo'n beetje. Gelukkig mogen we in de ontbijtzaal zitten. Daar maak ik mijn lunch klaar. Peter en Rita ook. Als zij gedoucht hebben, dan ga ik ook. Is een beetje bijzonder hier. De douchecabine is piepklein, dus je kunt er je kont niet keren, laat staan iets droog houden. Maar zodra je eruit stapt, sta je in een gemeenschappelijke ruimte voor zowel mannen als vrouwen. Omdat er verder niemand is, douchen we maar na elkaar. Als ik na de bui het prachtige, nog volledig ommuurde stadje inloop, zijn ook de Belgen gearriveerd. Zij kwamen gisteren in Verona aan en toen sprak ik ze al even. Even verderop staat een vrouw door een hek heen kleine gele vruchten van een boom te plukken. Ze helpt mij ook een tak te grijpen en het blijken heerlijke kleine pruimen te zijn. Het lijken wel gele cherrytomaatjes. Het stadje is prachtig. Ik verken de boel en zie dat er vanavond een uitvoering is van de Vier seizoenen van Vivaldi. Als ik puf heb, ga ik er misschien wel heen. Even later barst er weer een flinke bui los. Gladde stenen of tegels en mijn slippers gaan niet zo goed samen. Ik glibber van een treetje af en mijn grote teen slaat helemaal dubbel. Au! Gelukkig niets ernstigs, maar daarna loop ik heel voorzichtig verder. Ik kom heel wat gezellige eettentjes tegen, maar het is nog vroeg. Voor het eerst sinds dagen heb ik het ook een soort van fris. En ik wil ook graag mijn verslag bijwerken. Dus ik ga terug naar de jeugdherberg, maak thee en schrijf mijn verslag. Heel rustgevend zo in mijn eentje mijn ding doen.