Over de Alpen!

6 juni 2014 Braz - Landeck 63 km (1263 km)

Voor zevenen sta ik op en zit om iets over achten op de fiets. De zon komt dan net over de berg, maar niet genoeg om mijn tent al te drogen. Dat is dus een kilo water waar ik niets aan heb extra de berg op. Na 10 minuten doe ik mijn vestje al uit. De zon geeft al genoeg warmte, helemaal als ik ook nog ga klimmen. En dat doe ik bijna 30 km lang. Er zitten veel pittige stukken in van zo'n 8- 10 %. Zonder bagage al lastig, maar met bijna 25 kilo aan je fiets helemaal. Helaas lopen veel stukken langs een redelijk drukke weg. Extra vervelend is dat de tunnel vanaf deze kan afgesloten is en al het verkeer over een smal weggetje eromheen moet. Normaal gesproken even een rustig stukje route is nu juist extra druk. Ik moet een paar keer afstappen voor een bus of vrachtwagen. Heel irritant. Als ik zicht heb op Stuben zie ik de auto's met haarspeldbochten heel erg de hoogte in gaan. Moet ik dat nog fietsen? De moed zakt me in de schoenen. Ik maak een foto en verzamel moed en ga dan toch de uitdaging maar aan. Een klim van 2,5 km van 8- 10 %. Bij elke bocht een kleine adempauze en de laatste kilometer elke 100 m zo'n beetje. Dan goed uitkijken of er geen verkeer aankomt en slingerend weer opstappen, want dat is best lastig op de steile stukken. Als ik nog zo'n 3 km voor de pas ben, drink ik eerst even een grote cola light op een terrasje in de zon. Als mijn gezicht een beetje opgedroogd is, kan ik ook mooi even weer goed insmeren, want de zon brandt flink. Maar heerlijk hoor, ik hou van de zon! De Friezen komen er gezellig bij zitten. De laatste 3 km gaan beter, maar zijn ook minder steil. Om kwart over een ben ik boven. Een onbeschrijfelijk gevoel. Trots en een beetje emotioneel tegelijk. Ik kan me niet bedwingen en juich toch even en roep "I made it" voor een publiek van vooral motorrijders. Nou, ze vinden het ook wel heel wat. Ik heb veel aanspraak. Iedereen wil weten waarvandaan en waarnaartoe. Niet veel later komen ook de Friezen boven. Ik verwelkom ze en maak een foto. En weer een kwartiertje later ook Henk en Jackelien. De vreugde is groot dat we met zijn vijven boven zijn en laten door iemand uit de OAD bus die is gearriveerd een paar groepsfoto's maken. Aan een tafel die eigenlijk bij een of ander tentje hoort maak ik een kopje bouillon, thee en eet er een broodje bij. Na anderhalf uur begin ik aan de afdaling. Er zitten hele steile stukken in, waarin je vooral moet remmen, maar ook stukken waar je hem mooi kan laten lopen en met een kleine 50 km/u naar beneden gaat. De etappe loopt eigenlijk tot Pettneu, maar ik fiets door tot Landeck. Ik sla wat boodschappen in en ben ruim voor vijven op de camping. Er is een apart tentveldje, heel mooi vlak, en dat komt aardig vol te staan. De usual suspects Henk en Jackelien en Mick en Odra en nog een Nederlands stel op de tandem. Verder nog wat andere nationaliteiten. We koken ieder ons potje maar eten het ongeveer tegelijkertijd op aan de twee tafeltjes met bankjes die er staan. Ik heb behoefte aan groente dus maak een salade van avocado, tomaat, groene asperges en wat camembert. Daarna werk ik mijn verslag nog even bij en dan is het alweer bedtijd.

7 juni 2014 Landeck - Nauders 58 km (1321 km)

Voor het eerst wordt ik gewekt door de zon die op mijn tent schijnt. Ik denk even dat het al heel laat is, maar het is nog geen 7 uur. Vandaag kan de tent eindelijk eens droog ingepakt worden. Lekker. Iets over achten ben ik alweer weg. Ik zeg iedereen gedag, want je weet nooit of en wanneer je elkaar weer ziet. Mick en Odra blijven in elk geval een dagje in Landeck. Na Landeck is grotendeels fietspad. Ik geniet er alleen al van dat ik niet meer naast al het verkeer hoef te fietsen. En de omgeving is prachtig, dus maakt dat het dubbel genieten is. Hoewel niet heel gemakkelijk hoor. Stiekem moet ik best veel klimmen vandaag. Helaas gaat een deel van de route nog wel over de gewone weg, daar is nog geen alternatief voor. Dat is vooral het deel dat door Zwitserland gaat. Dat is dan ook een beduidend minder mooi stuk. Ik moet bij Martina nog even langs de grenspost, maar ik mag doorfietsen (ik zie er ook heel onschuldig uit natuurlijk). Ik wil daar eigenlijk even pauzeren voor ik aan de serieuze klim van vandaag begin, maar er is niets in de schaduw en het is te warm voor de zon (zeg ik dat?). Dus ik eet en drink even wat hangend op een vensterbank. Bij de lokale bron vul ik mijn waterfles dan nog goed bij en dan ga ik de 6 km 7-8% aan. Hij bestaat uit 11 bochten die van boven naar beneden genummerd zijn. Ik kan dus aftellen en ben blij als ik de 1 zie. Ik doe er 1 u en 20 min over, incl regelmatig stoppen. Boven is een mooie overdekte picknicktafel en daar eet ik mijn lunch. Er komen nog wat andere mensen bij en we kletsen gezellig wat. Iedereen heeft andere plannen. Een stel met een baby wil naar het Gardameer, een Nederlands stel dat al jaren in Berlijn woont via Trento richting Villach en weer een ander maakt een dagtochtje. Na een uur stap ik weer op de fiets. Lekker bergafwaarts naar Nauders. Bij de Mpreis doe ik inkopen, want ik reken erop dat dat morgen en overmorgen lastig wordt vanwege Pinksteren. De eerstvolgende camping is 4 km verderop en ik besluit maar eens vroeg te stoppen. Over die 4 km doe ik nog ruim een half uur. Toch meer stijgen dan ik had verwacht, hele harde tegenwind en regelmatig een fotootje. De camping ziet er troosteloos uit. Hij is aan de hoofdweg bij het BP tankstation. Ik ben de eerste fietser en sta helemaal alleen mijlenver van het toiletgebouw op aanwijzen van de pompbediende. Maar het uitzicht is mooi en ik zie het niet zitten om verder te fietsen. Na geruime tijd komen ook Henk en Jackelien. Ik ben blij dat ik niet alleen ben. Zij gaan wel eten bij een gasthof verderop en ik ga koken, maar het is toch prettig dat ik niet alleen ben. De zon verdwijnt al vroeg achter de berg en omdat er veel wind staat vanaf de Reschenpas, koelt het snel af. Ik verzorg mijn fiets eerst nog even (met dank aan Henk dat ik zijn handschoenen en doek mag gebruiken) en neem dan alles wat ik nodig heb om te koken en eten mee naar de kinderspeelkamer in het sanitairgebouw. Daar kook ik mijn maaltje, laad ik mijn apparaten op, lees wat, bereid wat etappes voor (en schrik van de prijzen van de Italiaanse campings, ons ben zunig hè) en kom de tijd zo aardig door. Morgen de grens over naar Italië (ik kan vanaf de camping de grens zien), nog een kilometer of twee klimmen tot aan de Reschenpas en dan schijnt er een hele lange afdaling te volgen nog tot ver na Merano. Maar dat is mijn einddoel morgen. En overmorgen, want ik vind het tijd voor een rustdag.

8 juni 2014 Eerste Pinksterdag Nauders - Merano ongeveer 85 km (moet ik nog bijwerken)

Je kunt er bijna de klok op gelijk zetten: om 6.55 u ben ik wakker. Iets na achten zit ik weer op de fiets. Ik ga direct de grens over. Arrivata in Italia! Niet dat ik mijn Italiaans al hard nodig heb. In Zuid-Tirol spreken ze liever Duits, of iets onverstaanbaars dat daarvoor doorgaat. Langs het Reschenmeer gaat het nogal op en neer. Maar daarna mag ik afdalen. Ik geniet volop. Niet alleen van het afdalen, maar ook van de prachtige omgeving. Veldbloemen, appelbomen, bergen, besneeuwde toppen, kerktorens en kapelletjes die hoog tegen de bergwand geplakt lijken te zijn. Ik kom door schattige bergdorpjes, waarvan Glurns de mooiste is. Daar nodigen Peter en Rita me uit voor een kop thee op een terrasje. Zij maken vanaf Landeck ook deel uit van wat ze onderweg naar Santiago zo mooi "the moving village" noemen. Dit is een Haags stel op een tandem. Als zij verder fietsen, besluit ik op een bankje in de schaduw (ja, alweer, het is ook al vroeg warm) even te genieten van de gratis wifi en dan komen Jackelien en Henk eraan. Zo gezellig. We blijven morgen allemaal een dag in Merano en de kans is groot dat Mick en Odra daar morgenavond ook zijn. In Glurns en ook de hele weg daarna valt het op dat hier veel gefietst wordt. Het is druk op de prachtige fietspaden, maar niet te. Veel mountainbikes zijn voorzien van een motor, dus ik word soms op de vlakkere stukken opeens ingehaald door een helemaal niet zo sportief uitziend stel. Ik verbaas me er al niet meer over, bij de Bodensee was het ons ook al opgevallen. Na Glurns is het vlak of daalt het geleidelijk, tot er weer een flinke afdaling komt op een onverhard pad. Ik fiets steeds langs de snelstromende Etsch ofwel de Adige (alles is hier tweetalig aangegeven). Er wordt veel gesproeid onderweg en ik word twee keer nat. Lekker, even afkoelen. Aan een van de vele visvijvers (altijd goed voorzien van bankjes) eet ik een broodje en maak ik er thee bij. Er is ook een kraan, dus kan ik mooi mijn bidon vullen. Het is ook vandaag belangrijk om te drinken. Ik zweet wel niet zoveel als de afgelopen dagen, maar het is wel nog een beetje warmer. 32 graden gok ik. De wind voelt aan als een föhn. Lekker hoor. Gaat er inmiddels echt heel charmant uitzien als ik in bikini aan een zwembad ga liggen. En dat gebeurt, want in Merano op de camping is een zwembad en als de tent staat, ben ik zo verhit dat ik graag even afkoel in het zwembad. Ze hebben er ook lekkere bedjes, dus het is een mooi plekje om mijn blog weer bij te werken. Vanavond kook ik, want ik heb nog wat over (Uncle Ben's mediterrane rijst met champignons en groene asperges). Smaakte me gisteren ook heerlijk. Morgen Merano maar eens verkennen.

Vanavond of morgen zal ik ook weer nieuwe foto's plaatsen op Facebook.