De Bodensee en de grens over

Ik heb bij mijn Warmshowers adres nog heerlijk in de tuin gezeten en zelfs nog een spelletje gedaan met Amelie van 10 (Mūhle heet het). Ik ben grandioos aan het verliezen als Hans eraan komt. We besluiten vanavond in de tipi te slapen. Maar eerst zitten we hier nog lekker in de tuin en krijgen spaghetti en sla voorgeschoteld. Dan een toetje met kwark en de aardbeien die ik had meegenomen. Heerlijk. Om een uur of acht brengt Silvia ons naar de tipi. Deze staat op een veld met fruitbomen. Er is ook een klo-tipi, een composttoilet in een kleine tipi. Een heel bijzondere overnachting dit keer. We pikken een paar rijpe kersen van de kersenboom en lezen buiten nog wat. Als het donker wordt, maakt Hans een vuur in de tipi. En niet lang daarna ga ik slapen. Op mijn matje naast de vuurplaats. Ik slaap uitstekend, hoewel ik natuurlijk wel twee keer naar de wc moet.

4 juni 2014 Ettenkirch - Bregenz 61 km (1121 km)

We worden om half acht verwacht aan het ontbijt. Heerlijk zelfgemaakt brood met zelfgemaakte aardbeienjam en vlierbessengelei. En zoveel kruidenthee dat ik mijn thermos er ook nog mee kan vullen. Dan bedanken we Silvia nog een paar keer hartelijk en gaan op pad. De route leidt ons snel naar de Bodensee, maar daarvoor komen we nog door natuurgebied Eriskircher Ried. Prachtige wilde blauwe irissen staan hier in bloei. En er zijn grote zwermen kleine vliegjes waar je doorheen moet zien te komen zonder er een in oog, neus of mond te krijgen. De ogen bescherm ik met mijn zonnebril, maar het blijft een onprettig gebeuren. En dan zijn we opeens bij de Bodensee. We nemen een kijkje bij een slot in Moorse stijl in Langenargen. Het is dicht, maar toch leuk om even gezien te hebben. Hans blijft nog daar en ik fiets door. Dan rij ik voor de 3e keer verkeerd. Mmmm, ik moet een beetje beter op gaan letten geloof ik. Allemaal niet ernstig, maar na drie keer vraag ik me wel af of ik zit te slapen op de fiets ofzo. Omdat voor vandaag regen wordt voorspeld, besluit ik nog even van de zon te genieten op een bankje op de pier van Kressbronn. Ik eet er een versgekocht appeltje bij. We zijn vandaag al heel wat appelboomgaarden tegengekomen, Dus het leek me wel een goed idee die eens uit te proberen. Ondertussen heb ik uitzicht op met sneeuw bedekte Alpen. Daarna ben ik snel in Lindau. Een mooie plaats, feitelijk een eilandje, aan de Bodensee. Ik loop rond de haven en bezichtig de Peterskirche met hele oude fresco's. Als ik weer terugfiets naar de route, kom ik Jackelien en Henk nog tegen. Al snel ben ik bij de Oostenrijkse grens. Goed dat het erbij staat in de route, want verder merk je er niets van. En dan ben je zo in Bregenz. Ik dub een hele tijd of ik eerst naar de camping zal gaan, of eerst Bregenz in. Ik drink eerst maar eens mijn thee op. Ik besluit toch maar eerst naar de camping te gaan. Op de boulevard kom ik direct Hans tegen. Samen fietsen we naar de camping en zetten de tent op. Het begint te regenen en ik kleed me in de tent om. Ik maak ook snel twee kleine pakketjes die Hans voor mee meeneemt naar Nederland, o.a. met het eerste boekje. Ik hoor de stem van Henk. Zij bouwen de tent achter ons op. Dan gaan Hans en ik de stad in. Het regent nauwelijks, maar voor vanavond wordt meer voorspeld. Gelukkig kunnen we de kleine, maar charmante oberstadt droog bekijken. Als we wat drinken op een terras begint het echt te regenen. We blijven nog even zitten onder de parasol. Als het te koud wordt, eten we wat bij de Griek. Door de (niet al te hevige) regen fietsen we terug naar de camping. We drinken thee met Jackelien en Henk onder een overkapping en blikken vooruit op de komende etappes. Overmorgen de Arlbergpas beklimmen. Ik kom de Friese vrouw van de tandem nog tegen. Hun dochter heeft mijn verslag gelezen via Fokko. Wat een toeval. Als we naar bed gaan, is het even droog. In de tent ligt wel een klein plasje. Geen idee hoe dat kan. Maar even in de gaten houden vannacht.

5 juni 2014 Bregenz - Braz 79 km (1200 km)

Tot 8 uur regent het af en aan, maar de tent blijft droog binnen. Om 7 uur sta ik op en ontbijt onder de overkapping van het sanitairgebouw. Als ik bijna klaar ben met inpakken, neem ik afscheid van Hans. Hij is klaar voor vertrek en fietst nu verder langs de Bodensee en de Rijn naar Basel. Hij neemt een paar dingen voor me mee, toch weer een kilo minder om de Alpen over te slepen. En dan vertrek ik zelf ook. Eerst nog een prachtig stuk via de Bodenseeroute. Precies op het punt waar de wegen van Hans en mij scheiden, kom ik hem nog een keer tegen. Ik sta even te dubben welke weg rechts ik moet hebben en dan komt hij aanfietsen. Hij fietst richting Bodensee en ik langs de Rijn richting de Alpen. Hoewel af en toe dicht langs een snelweg, is het toch een prachtige route. Je hoort hem wel, maar ziet hem zelden. Het weer knapt snel op en dat doet me altijd goed. De Rijn is op een groot gedeelte de grens met Zwitserland en ik passeer heel wat Zollamten. Ik pauzeer even en dan halen de Friezen op de tandem me in. Ik ben benieuwd of dochter Aukje dit nog leest :-). Ik word ondertussen uitgehoord door een dame die het allemaal prachtig vindt wat ik aan het doen ben. Bij de Spar in Feldkirch later idem dito. Feldkirch is een prachtig plaatsje. Ik loop en fiets er doorheen. En dan krijg ik even een dipje. Weet niet precies waarom. Als ik na het inslaan van wat nieuwe voorraad wegfiets bij de Spar, kom ik snel op een prachtig weggetje uit en ben ik weer helemaal happy. Ik begin echt het Alpengevoel te krijgen. Op een bankje relax en eet ik wat en dat helpt ook. Ik fiets steeds verder richting Alpen. Daar ga ik morgen overheen. Maar vandaag besluit ik het eerste stukje van de etappe van morgen alvast mee te pikken. Ik fiets tot Braz ( net na Bludenz) en ga naar een camping bij een enorm luxe wellness hotel. Jackelien en Henk komen vlak na mij aan. We delen samen een wasmachine, want het is nu mooi weer, dus het droogt wel. De Friezen, Mick en Odra, volgen ook snel. Na wat aanrommelen kijk ik of we elders wat kunnen eten, maar ik vind zo 1, 2, 3 niets. Het hotel is best duur namelijk. Maar je kunt er ook maaltijden afhalen blijkt. We zoeken wat uit en eten het in de ondergaande zon op. Daarna is de was droog en zakt de zon achter de bergen. We krijgen het koud en drinken wat in de lobby van het hotel. Er staan heerlijke banken, het is er warm en de wifi is uitstekend. Wat wil je nog meer? Morgen staat ons een zware etappe te wachten. De Arlbergpas. Met 1793 m het hoogste punt van de route, maar zeker niet de laatste klim. Ik ben wel benieuwd naar het weer voor morgen, want het schijnt heel warm te worden.